Hier een paar dingetjes van mijn hoofdatelier. Ik ben er het verhaal van de kleren van de keizer aan het illustreren. Dit jaar is nog wat experiment daarom de verschillende stijlen.
Hier zie je de opdracht van illustratie extensie. We moesten een verhaal schrijven, illustreren. Dan moest je 1 scene kiezen en je tekst herschrijven naar een oudere of jonger leeftijd en opnieuw illustreren maar dan in de stijl van een andere illustrator, bij mij was het Quintin Blake, je kent hem wel als illustrator van de boeken van Roald Dahl.
Daarna moesten we de tekst weer herschrijven maar in een andere stijl. Ik heb voor Griezel jeugdboeken gekozen. en daar weer een tekening bij. Ik zal de tekst er anders ook al bijzetten.
1)Orgineel
Mama komt de kamer binnen. “Simon, waar is toch altijd je tweede sok?” Ze struikelt bijna over een skateboard dat voor de deur ligt. “Ga eens snel die tweede sok zoeken want nog even en je loopt altijd met twee verschillende sokken rond.” Simon begint meteen de sok zoeken. Simon zijn kamer ligt bezaaid met rommel en speelgoed. Hij zoekt overal. In het bed. Onder al het speelgoed. In zijn kast. In hoekjes en kiertjes. Maar die ene gestreepte sok is nergens te vinden.
“Weet je hoe dat komt dat je altijd maar één sok vindt?” Simon zijn grote broer staat in de deurlijst. “Het komt omdat er een monster onder je bed zit. Simon begrijpt er niets van en wordt zelfs een beetje bang. Hij kijkt zijn grote broer vragend aan. “Hoe bedoel je?” Grote broer gaat verder met zijn uitleg. De monsters zitten op slaapkamers met veel rommel. Daar houden ze van, dan kunnen ze zich goed verstoppen.
Maar je moet niet bang zijn, de monsters zijn niet gevaarlijk. Ze verzamelen alleen maar sokjes. Als de kindjes slapen kruipen ze van onder het bed vandaan en gaan op zoek naar sokken die de kindjes niet hebben opgeruimd. Dat is voor hun heel makkelijk want ze hebben speciaal een grote neus om te ruiken. Als ze een sokje vinden nemen ze het terug mee tot onder het bed en maken er een nestje van.
Ze eten de stofpluisjes die onder het bed rollen. Je kent ze wel, zo van die stoffige bolletjes als er lang niet gepoetst wordt. En hoe meer ze eten hoe groter ze worden. Bij mij in de klas heeft iemand eens vertelt dat hij een monster zo groot onder zijn bed had zitten dat zijn bed niet meer op de grond kon staan maar gewoon bovenop het monster.
Die vriend vertelde me ook dat dat monster een keer heel verkouden was en vaak moest niezen. Zijn bed vloog toen wel twee meter de lucht in. Natuurlijk is het niet makkelijk slapen in een bed dat altijd omhoog vliegt.
“Ik geloof je niet!” Zegt Simon tegen zijn broer. Want hij wist dat zijn broer wel vaker verhalen verzon. “Ah nee!” kijk dan maar eens onder het bed, het monster zal er niet zitten want ze lopen dan heel snel weg. Maar de sokjes van zijn nestje zullen er wel nog liggen. Grote broer draaide zich om en liep de kamer terug uit.
Simon was een beetje kwaad. Natuurlijk geloofde hij niet in die verhaaltjes. Hij was groot genoeg. Maar toch keek hij stiekem en een beetje bang onder zijn bed. En wat zag hij! Een klein hoopje sokjes. Sokjes die hij al vergeten was dat hij die had. En was dat nog snel een staart die hij zag verdwijnen?
2)naar oudere kinderen
De grote monsters eten de kleine stofpluisjes die onder je bed waaien. Als ze er veel van eten worden ze groter. Als je dus niet regelmatig je kamer poetst, dan worden de monsters ongelooflijk groot. Zo groot dat je bed niet meer met zijn poten op de grond kan staan. Je zou met een ladder in je bed moeten kruipen. Want het monster blijft altijd onder je bed zitten.
3)In een schrijfstijl
Simon liep naar boven. Hij had dit moment voor vandaag zo lang mogelijk uitgesteld. Hij wist wat hem te doen stond. Hetgeen dat hij elke avond moest doen. Hij had het al zo vaak gedaan, maar nog steeds was hij bang. Wat als hij teveel geluid zou maken of van de ladder zou afvallen? Hij stond voor zijn slaapkamerdeur haalde nog eens diep adem. Het zachte geronk kon hij vandaag niet horen, dat wou zeggen dat hij nog wakker was. Dat maakte dit alleen maar moeilijker. Zijn handen trilde een beetje maar hij moest zijn hoofd koel houden. Hij Duwde dan tegen de deur die zacht krakend openging. Het was al laat en de maan scheen door de kier tussen de gordijnen. Het licht viel juist op de snuit van het monster. Het lijkt een beetje op een varkensneus, alleen had dit monster geen krulstaart. Heel zijn lijf is bezaaid met bulten en hard borstelig stekelhaar. Zijn scherpe tanden steken uit zijn muil en er hangt zelfs nog een beetje kwijl aan. Zijn klauwen liggen rustig op de parket. Deze kunnen ‘s nachts een schrapend geluid maken over de parket als hij ze even beweegt. Er staan dan ook al verschillende krassen op de vloer.
Simon kijkt meteen naar de lelijke kop van het monster. En ja hoor, hij is nog wakker. Een groot bloeddoorlopen en woedend oog kijkt hem aan. Hij slikt even maar weet dat hij verder moet. Die ladder op want boven op het beest staat zijn bed.
Zijn bed stond vroeger nog gewoon met zijn vier poten op de grond zoals bij iedereen. Het monster was er op een dag gewoon. Hij had het eerst nog niet eens gemerkt. Het was dan ook heel klein geweest. Het had onder zijn bed geleefd en was alleen maar groter geworden door kleine stofpluisjes te eten.
Hij had het al tegen zijn ouders gezegd maar ze geloofden hem niet. En ze gingen zeker niet op zijn kamer kijken want deze lag altijd met hopen overhoop. Alles had hij op zijn kamer rondslingeren. Je kon er zelfs nog opstellen vinden van vorig schooljaar die hij nooit had afgegeven omdat hij ze kwijt was. Zijn moeder had gezegd dat ze zijn kamer weer zou poetsen als hij alles zou opruimen. En dat heeft hij nooit gedaan. Het is misschien daarom dat het monster plots op zijn kamer was. Simon had een keer geprobeerd om zijn kamer op te ruimen terwijl het monster sliep. Maar toen hij de bergen kousen wou nemen die rond het monster lagen toen was het monster briezend en woedend wakker geworden. Het had gebruld en krassend met zijn klauwen over de houten vloer gegaan.
Simon zette een stap in de kamer. Nam zijn pitslamp en liep muisstil en zeer voorzichtig over al de rommel heen. Hij wist dat het monster hem nog aankeek. Wachtend op een misstap van Simon. Hij was bijna bij de ladder toen hij zijn voet op een onbewaakt moment op een skateboard zette. Hij schoof wat uit maar kon juist op tijd zijn evenwicht bewaren. Was dat even geluk hebben. Maar zijn hard bonkte in zijn keel. Zijn handen omklemden een moment erna meteen het koude metaal van de ladder. Met zijn blote voeten op de eerste tree. Zo stilletjes kroop hij naar boven. Toen hij boven was haalde hij opgelucht adem. Het was hem weer gelukt. Nu kon hij onder de lakens kruipen en gaan slapen.
Eigenlijk ben ik nog steeds niet tevreden met mijn werken. De planning is voor mij om in de vakantie op zoveel mogelijk vrije momenten eens te experimenteren met verschillende stijlen. Even doen wat ik wil doen. kijken waar het mij brengt en als ik het ook graag doe. Ik heb echt zin om eens iets voor mij te maken. Ik hou jullie op de hoogte ;-)
