Friday 28 October 2011

Urban Legends

Mijn volgende schoolopdracht die ik ga tonen is er eentje over Urban Legends.
We moesten 5 illustraties maken over 5 verschillende urban legends. Deze 5 illustraties zouden dus een serie vormen. En die serie moest zich in Gent afspelen en dat moest duidelijk zijn. (Vandaar dat ik de landschappen op de achtergrond heb getekend bij sommige.)
De 5 illustraties moesten iets speciaals zijn, het mochten dus niet gewoon maar illustraties zijn. Ik koos ervoor ze als boekcovers te maken van oude detective boeken. Ook wel omdat ik voor 5 moordverhalen koos.
Laat me weten wat je ervan denkt!

My next schoolassignment that i am going to share is one about Urban Legends. 
We had to make 5 illustrations about 5 different urban legends. It would become a series and you had to see that those series is located in Gent. (That is why i made the landscapes in the back. )
Those 5 illustrations had to be something special, not just illustrations, i made bookcovers out of them from old detective novels. Also because i have chosen for homocide urban legends.
Let me know what you think!









Saturday 22 October 2011

Inspiratie/Inspiration

Voor school moeten elke les één iemand een presentatie doen over een illustrator of werk dat hem of haar inspireert. Ik heb de mijne over Kaatje Vermeire gedaan. ik heb er een Prezi van gemaakt die jij ook online kan zien.

For school every lesson, someone has to make a presentation about a illustrator or work that is a inspiration. I did mine about Kaatje Vermeire and made a Prezi about her that you also can watch. It is in Dutch but it has a lot of great illustrations.



Je kan nog meer van haar zien op haar site
You can see even more about her on her site

Wednesday 19 October 2011

Jan Van der Veken

English translation will come later.

Elke Vlaming kent zijn stijl. Hij is zelfs ver buiten Vlaanderen gekend. Hij heeft covers voor de New Yorker geillustreerd. Maar de meeste kennen hem van tekeningen in de Humo of de Standaard. Als je hem via google eens opzoekt word er meteen de atoomstijl van de jaren '50 aan zijn werk gelinkt. Hij heeft dan ook een heel duidelijke en klare lijn. Werkt zelfs met lat en passer om alles "strak" te krijgen om het in zijn woorden te zeggen. Daarnaast heeft hij een heel beperkt kleurenschema per tekening. Waar hij metertijd aan gekomen is. 


"10 jaar geleden zat ik hier ook." Zo begon hij de lezing. Hij had hier op het Sint-Lucas Grafische en Typo gestudeerd, maar daar waar zijn klasgenoten foto's gebruikten om een beeld te hebben begon hij illustratief te werken.

"Eigenlijk ben ik meteen zelfstandig beginnen werken. Dus ik heb nooit echt gewerkt." Ik heb toen de Gouden Gids opengeslaan en grafische bureaus gaan afbellen en daarna langs gegaan met mijn mapje tekeningen. De eerste opdracht die ik te pakken had was voor het Gemeentekrediet en ging over het erfenisrecht. De eerste opdrachten die je krijgt zijn lang nog niet zo interessant als je hier op school krijgt.

De rest van de lezing kwam er een opsomming van opdracht naar opdracht met de bijhorende beelden. Want de volgende opdracht die hij na het gemeentekrediet had was er eentje voor Dexia en het stirpmuseum in Brussel. Het resultaat was het boek "Het Belgische centrum van het beeldverhaal."


Uiteindelijk kwam hij bij de standaard terecht waar hij de rubriekhoofdjes mocht maken. Deze worden nu een tiental jaren later nog steeds gebruikt. Alleen is hij er niet meer zo tevreden van. Wat hij maar normaal vind. Zijn stijl zegt hij zelf is nu meer uitgewerkt en anders.

Hij laat tekeningen zien die met gelinkt waren aan klassieke muziek. Het is een piano eenzaam op een zwevende rots. "Ze moeten er zelf maar iets bij verzinnen." was zijn uitleg. "En als de opdrachtgever het goed vind kom je ermee weg."



Uiteindelijk had hij een Canadeese uitger op het oog en zocht er contact mee. Hij stuurde eens op een maandag een mailtje met schetsen en werken. Een paar maanden later mocht hij ervoor illustreren. Internationaal was hij gelanceerd. En het enige dat hij moest doen was die bal aan het rollen houden. Die uitgever was uiteindelijk een wereldwijde uitgever.


Als hij op reis is maakt hij nog reisschetsen van de omgeving. Het enige vrije werk dat hij kan laten zien behalve nog een losse droedel langs een opdracht. Ik vroeg hem ook naar zijn vrij werk. Zijn antwoord was dat hij er gewoon geen tijd voor had. Wat natuurlijk een positief antwoord is als illustrator. Maar je hoorde dat die reisschetsen is iets was dat hij graag deed en waarmee hij niet zou stoppen.

 

Bij de volgende reisschets zei hij: "Ik zag die Villa en dacht, och als ik ooit eens genoeg geld verdien met mijn tekeningen. Maar het is bij dit schetske gebleven."



Toen hij een Schets van New York liet zien. Kon hij meteen overgaan in een volgend verhaal. Het verhaal van de New Yorker. Want voordat hij daar op vakantie ging had hij gezorgd dat hij wist bij wie hij terecht kon om in de NewYorker een voet binnen te krijgen. Hij had zijn tekeningen mee en maanden later was hij aan het tekenen voor de cover voor de New Yorker. Maar zo simpel was het niet. Want hoe dat uiteindelijk in zijn werk ging was het niet zo vanzelfsprekend om er gepubliceerd te geraken.
je krijgt op het begin van het jaar een reeks met de thema's die er gaan zijn en je mag kiezen waar je aan meewerkt. Je stuurt een schets op en als het hun aanstaat selecteren ze je uit een hoop. Maar dat doen ze met meerdere schetsen. Dan mag je die uitwerken en uit deze uitgewerkte tekeningen kiezen ze 1 cover. Jan had het grote geluk dat het hem twee keer op rij lukte om gepubliceerd te geraken wat dus niet vanzelfsprekend is.



Door heel zijn verhaal kreeg je wel het gevoel dat van het één het andere komt. Hij kon het éne werk aan het andere linken. Dit heb ik gedaan omdat de opdrachtgever dat had gezien. Natuurlijk spreken die mensen je dan ook aan omdat ze die bepaalde stijl willen. Wat weinig ruimte geeft om eens iets nieuws te proberen.  
De kleine opdrachten waren hiervoor. Zoals eens een geboortekaartje. Zo had hij een voorbeeld laten zien van een geboortekaartje in posterformaat. Een A3 poster op dun papier dat gevouwen toch weer een postkaartformaat was. Ik vond het meteen een geweldig idee. Iets om te onthouden dus. Ook zijn stijl was er heel anders, maar spijtig vind ik hier ook geen online voorbeeld van. En als je dan zo eens iets anders hebt kunnen doen, dan kan je dat altijd in je portfolio steken naar verdere opdrachtgevers. 


Het idee van de poster heeft hij trouwens voorzichzelf ook uitgewerkt. Een A2 poster met een hoop van zijn werken op en contactgegevens. Deze poster stuurt hij naar verschillende mogelijke opdrachtgevers. "Maar, stuur ik er 10 op, dan zijn er 3 die ervan repliek geven. En 2 daarvan daar komt misschien een jobje uit." Het is duidelijk. Als illustrator moet je niet alleen kunnen tekenen, je moet jezelf ook kunnen verkopen. Niemand zit er te wachten op jou want er is uiteindelijk zoveel te verkrijgen op het vlak van illustratie. En een néé heb je een ja kan je krijgen. 


Nog iets dat ik wil onthouden uit de lezing is dat hij liet weten dat een tekening niet perse slecht is als die geweigerd wordt. Maar dat het de opdrachtgever gewoon niet lag. Maar dat is niet erg. Een geweigerde tekening is nooit verloren want je kan die adapteren naar een andere opdracht. 




Hij werkt trouwens met photoshop om zijn tekeningen in te kleuren. Vroeger deed hij het met gouache. Maar dat is nu niet meer te doen met de snelheid waar alles mee moet gedaan worden. Maar, photoshop wordt zo gebruikt dat het niet opvalt.



Twee postzegels die hij ontwierp. eén daarvan viel in de prijzen in Italië. 


Bij deze tekening waren er massa's voorstudies te zien. Daarbij waren er nog eens zoveel kleurstudies. Blijkbaar had hij nogal gezweet over deze opdracht en had de opdrachtgever steeds weer zijn mening laten weten. van een redelijk simpele tekening zag je het steeds complexer worden. 






Een muurschildering die hij maakte als stadstekenaar van Turnhout. Hij liet ons er eerst schetsen en kleurstudies zien die ik spijtig genoeg niet online kan vinden. 



Sunday 16 October 2011

Trein, Tram en bus

Het openbaar vervoer is niet altijd een hel. Zolang ik mijn schetsboek bij me heb en mensen kan bekijken zonder dat ze het doorhebben kan het nog leuk zijn. Stiekem kijk ik naar hun en teken ik zo goed mogelijk met al die schokken van het rijden hun gezichten neer. Als ze slapen is het nog makkelijker. En soms kijkt er gewoon iemand mee in mijn schetsboek.

The public transportation isn't always a hell. As long as i have my sketchbook with me and i can look at people without them noticing it can be fun. I try to draw them as good as possible with all of the movements from the bus and train. When they are sleeping it is much easier to do. And sometimes people just stare in my book looking how i draw.




Birds

De vogeltjes staan nu al een tijdje uitgewerkt op mijn computer. Ik vind ze zo tof! Wat vind jij ervan? Het was eerst een kleine schets in mijn schetsboek en daarna uitgewerkt en ingekleurd op painter.

These little birds are on my computer already for a while. I like them!! What do you think?
First it was a little sketch in my sketchbook, than i started working with them on the computer in the program painter. 


Thursday 6 October 2011

Mijn leven in symbolen / My life in symbols


Dit is de eerste schoolopdracht op mijn nieuwe school het Sint-lucas. De opdracht was je leven zo eenvoudig mogelijk weer te geven in een aantal symbolen. En dit is mijn resultaat en ik ben er eigenlijk heel tevreden mee. Ik had er nog meer in willen zetten maar dat zou teveel zijn geworden en het simpele zou eraf zijn gegaan. Ik ben benieuwd wat de leraren ervan gaan zeggen.

This is my first schoolassignment in my new school The Sint-Lucas. The assignment was to design my life in various simple symbols. And this is the result and i am pretty pleased with it. I wanted to put in more but that would be too much. I am curious what the teachers will say. 

Saturday 1 October 2011

Cara haar babyborrel

Nadat ik haar geboortekaartje heb gemaakt mag ik ook de uitnodiging maken voor de babyborrel. En dit is het resultaat geworden. Ik ben er niet geweldig tevreden mee maar dat komt helaas door het tijdsgebrek want schoolwerk wordt steeds meer en meer en het tempo ligt er heel hoog. In het origineel is het roos veel feller, maar ik heb er niet aan gedacht dat een gewone scanner geen fluo kan scannen. Maar ik ben wel meer tevreden met dit zachte roos. 

After i made hare card of birth i now can make the invitation for the babyshower. And this became the result. I am not that pleased with it. But i can't make it better because of the deadline and because i have more and more work for school. The pressure is going up and up there. 
In the original the pink is much brighter. But i forgot that a normal scanner can't scan fluo colours. But i like it more with this soft pink.