Tuesday 20 October 2009

We staan ALWEER terug bij af.

Ik voel me dom en talentloos. Wie weet, misschien heb ik wel nooit talent gehad en is het gewoon iets dat mensen me deden geloven omdat ik "mooi" tekende.
Er is weer een dagje school voorbij, merk je het? eerst was het extensie illustratie. Het komt erop neer dat ik een verhaal heb en dat moet illustreren. Maar ik kreeg geen mannetje op papier. Ik was uiterst gefrustreerd ik begon te kribbelen kwaad te worden en weer eens sterk te twijfelen waarom ik dit alweer allemaal deed. er werd gekribbeld, lelijke mannetjes die kwaad kijken. En omdat ze zo lelijk waren werd ik alleen maar kwader. Ik zat ondertussen al in een heftige discussie met Thomas op het internet over talent, tekenen, leerkrachten en alles kon ik wel onderuit halen. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik maar een middelmatige tekenaar ben die geen talent heeft. En als je geen talent hebt zul je nooit de beste zijn. En als je niet de beste bent, dan zal je nooit die job kunnen krijgen die je wil. Een befaamde illustrator zijn. Ik moet realistisch zijn en inzien dat dit inderdaad niet voor mij is weggelegd. 
In de les heb ik af en toe sterk moeten zijn en snel slikken voordat ik in tranen zou uitbarsten.

Ik hoor juist dat Jef Nys dood is. iemand zegt dat hij een groot tekenaar was. ...een man die misschien goed was in de tijd van toen. Nu moet je daar niet meer mee afkomen. Je zou op cliches teren.


Dit had ik gisteren getekend en ik was er meer als tevreden over. 
Totdat het werd afgeschreven als tja,... gewoon.

Iets dat ik doe. blijkbaar. Ik heb geen eigen vormtaal, herkauw wat ik al gezien heb en plaats dat samen. 
Ik ging met de leerkracht praten. Ik wou antwoorden. Ik kreeg weer de speech die ik eigenlijk altijd kreeg, je moet alles zelf verzinnen. Hoe je ogen tekent, hoe je handen wil tekenen. omgeving pas je aan, aan je figuur. verzin eens een nieuwe fiets inplaats van wat je kent. 
Maar wat als ik wil tekenen zoals het is?
Hij bracht het voorbeeld van Lieve Baeten aan. Je kent ze wel, het kleine heksje Lotje is van haar hand. Dat is één en al realistisch gedoe maar in een fantasiewereld zodat je je fantasie kan laten gaan. 


Hier is een voorbeeld van Lotje

Dit is wat ik wil. Dit wil ik kunnen. Maar iedere keer als ik denk het te hebben komen de leerkrachten met dezelfde commentaar en blijkt het dat ik geen stap vooruit ben gegaan. Het heeft met textuur te maken. want anatomisch is het allemaal correct, het hoofdje is wat ronder, de plooitjes in de kleren is zoals Lieve Baeten het doet. 
Ik zat zo hard te zoeken op vormen op hoe groot wil ik mijn mannetje hebben, wat is de verhouding tussen armen benen, hoe zijn de handen, de oren, ogen. Ogen zijn heel belangrijk! En dan komt die leerkracht plots af met textuur. Maar dat is toch de techniek die je toepast nadat je een basisvorm hebt! ik was in de war. 
Het komt erop neer dat ik echt alles alles alles moet vergeten en moet tekenen alsof ik dit nog nooit heb gedaan, alsof ik nog nooit een prentenboek of eender wat voor tekening heb gezien. 
Hoe ga ik dat doen?

Dit was nog maar het eerste deel van de dag. Het tweede ging nog zwaarder wegen. Ik deelde namelijk mijn verhaal voor de eerste keer mee aan andere leerkrachten. Mijn verhaal dat ik wil illustreren gaat over piraten. Piraten en een kapitein die op pensioen gaat maar een opvolger nodig heeft. Dus zijn er twee jongeren die die kans krijgen en die een wedstrijd moeten doen. Ze moeten beide een schatkist vullen hoe ze willen. De jongen doet dit door te plunderen enzovoort, zoals het een echte piraat gaat. Maar het meisje jaagt achter befaamde en legendarische schatten. De jongen verliest zijn schat en steelt die dan maar van het meisje. Het meisje heeft niets meer en iedereen die zij heeft geholpen heel het verhaal lang komen nu haar helpen. Ze geven allemaal iets van hun. Het meisje wint de wedstrijd uiteindelijk omdat een schatkist vol met vriendschap belangrijker is als een kist vol met rijkdom en faam. 
Een simpel verhaal. Maar de commentaar was dat het moraal er te dik op lag. Dat het klassiek was. En dan vraag ik mij af, wat is er mis met een moraal. Kinderen van tegenwoordig krijgen door al dat poeitisch gedoe en dubbele bodems geen basis meer mee. Soms moet je gewoon zeggen waar het op staat. De verhalen die mij het meest zijn bijgebleven zijn verhalen als deze. Roald Dahl, Annie M.G. Smith, één voor één hadden ze een moraal. 
Tegenwoordig is het een grote misdaad als je de kinderen van tegenwoordig iets duidelijk wil meegeven. 

Er kwam nog een resem van commentaar,

-verhaallijn was "saai" misschien moet ik meer op actualiteit kijken. Er zijn nu ook piraten, waarom daar niets mee doen? Somalische piraten...? Sorry mensen dat interesseert mij geen hol. ik wil piraten juist omdat ik dan in een wereld kan werken waar fantasie kan opbloeien. 
Ja, maar, kijk eens in de ogen van die piraten, het is misschien slecht wat ze doen, maar zij hebben ook kinderen te voeden. En het enige dat ik dacht was ... dit wil ik niet!

- Ja maar, je zegt je te baseren op Pluk van de Petteflet. Dat is wel een leesboek en geen prentenboek. Je zou je meer aan het schrijven moeten bezig houden dan aan het illustratieve. Laat het verhaal door iemand anders schrijven. 
Misschien wil ik het wel zelf schrijven! misschien is dit eens iets waar ik in kan werken en waar ik voel dat dit echt van mij is. Iets waar ik trots op kan zijn zonder dat er mensen zijn die het beter als mij doen, want er is niemand anders die dit doet. En trouwens! in Pluk van de Petteflet staan zeker illustraties!! en illustraties die in een gewoon kinder-prentenboek ook zouden kunnen staan.

-"Gooi het eens over een heel andere boeg." haha (=sarcasme) leuke woordspelling. En ik weet wel dat het moraal er op dit moment te dik opligt, maar het is een korte uitleg van wat ik tot nu toe al heb, ik zie op dit moment nog geen andere oplossing. Ik voel ook nog wel dat het wat wringt, maar met de commentaar die ik tot nu toe heb gekregen zijn jullie er weer eens in geslaagd om mij en mijn zelfbeeld de grond in te boren. 


MERCI!!!