Een ontmoeting met Mario Boon en Britt Raes

My apologies but this blogpost will only be available in Dutch

De aula was maar magertjes gevuld met kunststudenten. Spijtig want die volgende uren kregen we twee gastsprekers in de vorm illustrators die ons kwamen vertellen over hun loopbaan tot nu toe. Het ging over Mario Boon en Britt Raes. Twee generaties, twee verschillende verhalen.

Mario Boon begon van de twee als eerste met zijn verhaal.

Hij vertelt dat hij in 1997 is afgestudeerd samen met de mannen als Jan van der Veken etc,... aan het Sint Lucas. Hij is ondertussen al 20tal jaren illustrator waarvan 12 jaar als zelfstandig illustrator.

Hij was aan de studie begonnen met het idee striptekenaar te worden. Hij had nooit gedacht toen hij afstudeerde dat hij kinderboeken ging tekenen. Het was de bedoeling niet maar was er zowat ingerold. Toch is dat niet het enige dat hij te tonen heeft. De ene diverse opdracht wordt voor onze neus getoond. Zo illustreert hij ook voor schoolboeken. Daar is de boodschap belangrijker dan het artistieke van de opdracht.

Hij vertelt dat hij vroeger manueel werkte maar nu overgestapt is naar gedeeltelijk of volledig digitaal. De reden die hij geeft is dat hij al die rommel van het manuele niet meer heeft, geen verfpottekes enzovoort. Maar zo zie je ook hoe zijn stijl door de jaren evolueert. Daar waar het alleen kinderillustraties waren tekent hij nu ook voor volwassenen, pubers, enzovoort.

Maar de droom als striptekenaar heeft hij nooit los gelaten. De volgende beelden die we te zien krijgen zijn één voor één spreads van strips. Het valt op dat ook hier er niet één specifieke stijl naar voren komt.

Het feit dat hij zo een breed spectrum van stijlen heeft vind hij juist een groot voordeel. Het geeft hem de ruimte zijn stijl aan de opdracht aan te passen en zo kan hij ook meer opdrachten binnen krijgen.

Meer over Mario Boon

Toen was het moment van Britt Raes. Pas in 2007 afgestudeerd. Ze had er een Bachelor optie illustratie opzitten aan het St-Lucas en een opleiding animatie aan het KASK. Ze is samen met Bert van Haute waar ze ook professioneel mee samenwerkt.

Britt had zelf nog niet ongelooflijk veel om te laten zien, ze zegt zelf dat ze nog maar een korte loopbaan heeft die nog alle kanten uit kon gaan. Ze sprak eerder over hoe alles aan te pakken als jonge kunstenaar. Ze hamerde erop dat je vooral je eigen pad moest maken en kiezen.

"Schetsboeken" Zei ze. Ik heb altijd en overal een schetsboek mee. Inspiratie komt dan ook niet alleen op dat moment als je achter je bureau zit klaar om te tekenen. het komt overal en je kan er beter klaar voor zijn. 

Een project waar ze wel graag over vertelde was het project Game man. Ze haalde een aantal schetsboeken boven waar alleen maar haar lief in stond die aan het gamen was. Het was een persoonlijk project voor experiment want hoe hield je datzelfde onderwerp interessant voor schetsboeken vol met tekeningen. Daarnaast vond ze het leuk om in dit project haar illustratie te combineren met tekst. Specifiek de soms banale uitspraken die een gehypnotiseerde gamer kan maken.

Maar toen kwam ze tot het business deel van dit toch persoonlijk project. Want wat zou je als kunstenaar nu kunnen met dit project zodat het niet alleen maar van jezelf blijft.

Eerst en vooral, ze was ermee naar de Canvas collectie gestapt. Haar project was geselecteerd en de schetsboeken die door het publiek van studenten gingen hadden ook in het Bozar gelegen. Daarnaast had ze ook een moedige stap gezet om deze collectie te bundelen in een klein boekje dat ze zelf had uitgebracht. Met dat hoopje boekjes ging ze dan ook van winkel tot winkel om te vragen als ze het interessant vonden om te verkopen. Met dit verhaal zette ze haar woorden om je eigen pad te maken bij. Daarbij, mensen vragen stijlen waar ze mee vertrouwd zijn en die veilig zijn. Het zijn met deze projecten dat je je eigen stijl juist bekend kan maken en de mensen kan overtuigen om eens iets anders te doen.

Een tweede belangrijk punt. Netwerken. En ze reikte ons meteen een plaats aan om dit te doen. Het ging over SKETCH, een evenement in Gent en Antwerpen. Eénmaal in de maand komen illustrators bij elkaar op cafe of elders om te tekenen. Zo simpel als het groot is. Alleen is er logischerwijs plaats om elkaar te leren kennen.

Er kwam daarna nog een hele hoop andere manieren om jezelf en je werk bekend te maken. Zoals de kotroute of de nvtgalerie. Het kwam er gewoon op neer dat je moest durven en niet wachten tot je helemaal tevreden bent met je werk want dan zou je nog wel eens kunnen wachten tot je bejaarde jaren.

Uiteindelijk kregen we wat werken te zien die ze samen met Bert op poten had gezet. Want samen met hem heeft ze het bureau Birdbee Hij is het commerciële brein achter het bureau, zij meer de artistieke en zotte ideeën.  Wat zijn sterke kant vooral was vond ze zelf is het maken van illustratieve logo’s. En dat was duidelijk te zien, er kwamen schitterende voorbeelden op het scherm te staan.

Meer over Britt Raes/Birdbee

En toen was het vragenuurtje gestart. Mario en Britt stonden zij aan zij. Een paar losse uitspraken of momenten van dit moment.

Mario: De reden waarom je een job niet krijgt (in wedstrijden) kan enorm banaal zijn. Je moet de reden dat je de job wel krijgt alleen onthouden.

Ook Mario hamerde erop dat je je eigen pad moest maken. Zo haalde hij het voorbeeld van een strip aan die hij ondertussen al een heel tijd maandelijks in een blad liet verschijnen. Die opdracht begon met 1 kleine tekening waar hij aan voelde dat er zoveel meer inzat. Dit had hij dan ook tegen de redacteur van het tijdschrift gezegd. Misschien is het een idee om er een terugkerend iets van te maken. Ze dachten er even over na en zo kreeg hij zijn eigen strip en tot nu toe langst lopende strip.

Pas je je stijl aan op je opdracht?

Mario: Ik doe dat wel, vooral omdat ik een brede stijl heb. Maar een eigen stijl, daar groei je in.

Britt: Het is een keuze die je zelf moet maken. En het kan zijn dat je zelf niet denkt een stijl te hebben, toch zijn er mensen die tekeningen van mij herkennen door enorm kleine stijlkenmerken. Daar waar je zelf denkt dat zijn toch twee heel verschillende tekeningen.

Is het een eenzame job?

Mario: Ja, zeker als je zelfstandige bent. Hij is even stil en hervat dan zijn verhaal. Maar als tekenaar wordt je geboren. Als je een groep kinderen ziet en er is er 1 die in een hoekje zit te tekenen terwijl de andere buiten spelen, dan weet je, dat is een tekenaar.

Britt protesteerde wel meteen op dit idee omdat ze zelf voor de hogeschool nooit een kunstopleiding heeft gehad. En ze lijkt er zelfs trots op te zijn maar ook wat onzeker, alsof ze iets te verdedigen heeft tegen al die studenten die waarschijnlijk allemaal van een middelbaar kunstonderwijs komen.

Nog een tip die Mario ons meegaf, als je aan een opdracht bezig bent moet je eigenlijk al bezig zijn een volgende opdracht vast te krijgen. En nogmaals werd er op ons hart gedrukt om te netwerken, boekenbeurzen, enz... Mensen ontmoeten, afspraken maken en op die momenten zeker geen ijslol zijn maar makkelijk en sociaal.