Een ontmoeting met Mario Boon en Britt Raes

My apologies but this blogpost will only be available in Dutch

De aula was maar magertjes gevuld met kunststudenten. Spijtig want die volgende uren kregen we twee gastsprekers in de vorm illustrators die ons kwamen vertellen over hun loopbaan tot nu toe. Het ging over Mario Boon en Britt Raes. Twee generaties, twee verschillende verhalen.

Mario Boon begon van de twee als eerste met zijn verhaal.

Hij vertelt dat hij in 1997 is afgestudeerd samen met de mannen als Jan van der Veken etc,... aan het Sint Lucas. Hij is ondertussen al 20tal jaren illustrator waarvan 12 jaar als zelfstandig illustrator.

Hij was aan de studie begonnen met het idee striptekenaar te worden. Hij had nooit gedacht toen hij afstudeerde dat hij kinderboeken ging tekenen. Het was de bedoeling niet maar was er zowat ingerold. Toch is dat niet het enige dat hij te tonen heeft. De ene diverse opdracht wordt voor onze neus getoond. Zo illustreert hij ook voor schoolboeken. Daar is de boodschap belangrijker dan het artistieke van de opdracht.

Hij vertelt dat hij vroeger manueel werkte maar nu overgestapt is naar gedeeltelijk of volledig digitaal. De reden die hij geeft is dat hij al die rommel van het manuele niet meer heeft, geen verfpottekes enzovoort. Maar zo zie je ook hoe zijn stijl door de jaren evolueert. Daar waar het alleen kinderillustraties waren tekent hij nu ook voor volwassenen, pubers, enzovoort.

Maar de droom als striptekenaar heeft hij nooit los gelaten. De volgende beelden die we te zien krijgen zijn één voor één spreads van strips. Het valt op dat ook hier er niet één specifieke stijl naar voren komt.

Het feit dat hij zo een breed spectrum van stijlen heeft vind hij juist een groot voordeel. Het geeft hem de ruimte zijn stijl aan de opdracht aan te passen en zo kan hij ook meer opdrachten binnen krijgen.

Meer over Mario Boon

Toen was het moment van Britt Raes. Pas in 2007 afgestudeerd. Ze had er een Bachelor optie illustratie opzitten aan het St-Lucas en een opleiding animatie aan het KASK. Ze is samen met Bert van Haute waar ze ook professioneel mee samenwerkt.

Britt had zelf nog niet ongelooflijk veel om te laten zien, ze zegt zelf dat ze nog maar een korte loopbaan heeft die nog alle kanten uit kon gaan. Ze sprak eerder over hoe alles aan te pakken als jonge kunstenaar. Ze hamerde erop dat je vooral je eigen pad moest maken en kiezen.

"Schetsboeken" Zei ze. Ik heb altijd en overal een schetsboek mee. Inspiratie komt dan ook niet alleen op dat moment als je achter je bureau zit klaar om te tekenen. het komt overal en je kan er beter klaar voor zijn. 

Een project waar ze wel graag over vertelde was het project Game man. Ze haalde een aantal schetsboeken boven waar alleen maar haar lief in stond die aan het gamen was. Het was een persoonlijk project voor experiment want hoe hield je datzelfde onderwerp interessant voor schetsboeken vol met tekeningen. Daarnaast vond ze het leuk om in dit project haar illustratie te combineren met tekst. Specifiek de soms banale uitspraken die een gehypnotiseerde gamer kan maken.

Maar toen kwam ze tot het business deel van dit toch persoonlijk project. Want wat zou je als kunstenaar nu kunnen met dit project zodat het niet alleen maar van jezelf blijft.

Eerst en vooral, ze was ermee naar de Canvas collectie gestapt. Haar project was geselecteerd en de schetsboeken die door het publiek van studenten gingen hadden ook in het Bozar gelegen. Daarnaast had ze ook een moedige stap gezet om deze collectie te bundelen in een klein boekje dat ze zelf had uitgebracht. Met dat hoopje boekjes ging ze dan ook van winkel tot winkel om te vragen als ze het interessant vonden om te verkopen. Met dit verhaal zette ze haar woorden om je eigen pad te maken bij. Daarbij, mensen vragen stijlen waar ze mee vertrouwd zijn en die veilig zijn. Het zijn met deze projecten dat je je eigen stijl juist bekend kan maken en de mensen kan overtuigen om eens iets anders te doen.

Een tweede belangrijk punt. Netwerken. En ze reikte ons meteen een plaats aan om dit te doen. Het ging over SKETCH, een evenement in Gent en Antwerpen. Eénmaal in de maand komen illustrators bij elkaar op cafe of elders om te tekenen. Zo simpel als het groot is. Alleen is er logischerwijs plaats om elkaar te leren kennen.

Er kwam daarna nog een hele hoop andere manieren om jezelf en je werk bekend te maken. Zoals de kotroute of de nvtgalerie. Het kwam er gewoon op neer dat je moest durven en niet wachten tot je helemaal tevreden bent met je werk want dan zou je nog wel eens kunnen wachten tot je bejaarde jaren.

Uiteindelijk kregen we wat werken te zien die ze samen met Bert op poten had gezet. Want samen met hem heeft ze het bureau Birdbee Hij is het commerciële brein achter het bureau, zij meer de artistieke en zotte ideeën.  Wat zijn sterke kant vooral was vond ze zelf is het maken van illustratieve logo’s. En dat was duidelijk te zien, er kwamen schitterende voorbeelden op het scherm te staan.

Meer over Britt Raes/Birdbee

En toen was het vragenuurtje gestart. Mario en Britt stonden zij aan zij. Een paar losse uitspraken of momenten van dit moment.

Mario: De reden waarom je een job niet krijgt (in wedstrijden) kan enorm banaal zijn. Je moet de reden dat je de job wel krijgt alleen onthouden.

Ook Mario hamerde erop dat je je eigen pad moest maken. Zo haalde hij het voorbeeld van een strip aan die hij ondertussen al een heel tijd maandelijks in een blad liet verschijnen. Die opdracht begon met 1 kleine tekening waar hij aan voelde dat er zoveel meer inzat. Dit had hij dan ook tegen de redacteur van het tijdschrift gezegd. Misschien is het een idee om er een terugkerend iets van te maken. Ze dachten er even over na en zo kreeg hij zijn eigen strip en tot nu toe langst lopende strip.

Pas je je stijl aan op je opdracht?

Mario: Ik doe dat wel, vooral omdat ik een brede stijl heb. Maar een eigen stijl, daar groei je in.

Britt: Het is een keuze die je zelf moet maken. En het kan zijn dat je zelf niet denkt een stijl te hebben, toch zijn er mensen die tekeningen van mij herkennen door enorm kleine stijlkenmerken. Daar waar je zelf denkt dat zijn toch twee heel verschillende tekeningen.

Is het een eenzame job?

Mario: Ja, zeker als je zelfstandige bent. Hij is even stil en hervat dan zijn verhaal. Maar als tekenaar wordt je geboren. Als je een groep kinderen ziet en er is er 1 die in een hoekje zit te tekenen terwijl de andere buiten spelen, dan weet je, dat is een tekenaar.

Britt protesteerde wel meteen op dit idee omdat ze zelf voor de hogeschool nooit een kunstopleiding heeft gehad. En ze lijkt er zelfs trots op te zijn maar ook wat onzeker, alsof ze iets te verdedigen heeft tegen al die studenten die waarschijnlijk allemaal van een middelbaar kunstonderwijs komen.

Nog een tip die Mario ons meegaf, als je aan een opdracht bezig bent moet je eigenlijk al bezig zijn een volgende opdracht vast te krijgen. En nogmaals werd er op ons hart gedrukt om te netwerken, boekenbeurzen, enz... Mensen ontmoeten, afspraken maken en op die momenten zeker geen ijslol zijn maar makkelijk en sociaal.

Meet Zamel

We zijn er dan eindelijk uit! De naam staat vast, het logo is gemaakt. Een start van het laatste jaar als student om dan als een raket de lucht in te schieten en een wereldberoemde illustrator te worden. (neem dat laatste maar met een korreltje zout)

Hoe ben ik uiteindelijk tot de naam zamel gekomen. Wel best wel een leuk verhaal, of eerder een plots besef van mijn wezen. Ik kon namelijk echt niets verzinnen waar ik 100 procent achter stond. Ik had neits om me aan vast te houden, geen hobbies die ik wou vereeuwigen in mijn naam, geen stijlen die me ongelooflijk aanstonden om er eeuwig aan vast gekoppeld te worden. En dat probleem had ik toen ook bij mijn leraar voorgelegd. "Ik neem van hier en daar altijd wat en maak zo mijn eigen smaak." "Awel" antwoordde de alwijze leraar Matto, "doe daar dan iets mee."

En zo begon ik te zoeken en weer eens na te denken. Er gingen woorden als collage en verzamelen door mijn hoofd. Vandaar dus het woord Zamel dat nu voor mijn hele leven aan mij gelinkt zal zijn want hij en ik, dat klikt. 

Finally! I found a name that is truely mine. And with that name the new and last year as a student has started. 

Now, how did she ever came up with that kind of name i hear you think. Well, Zamel comes from Verzamelen. it means collect in dutch. The story is that i couldn't find a name that i thought was good for me. There was nothing that i could hold on to to  invent a name. Not a hobby nothing. Even not an artstyle that i found interesting enough. "I just take little pieces of inspiration here and there." I told my Teacher. And his answer was, "Than do something with that." So i did! And it fits!  

Toen begon het zoeken naar het logo. Ook niet makkelijk. Want de naam had ik dan wel, ik had er nog geen beeld bij. Dus eerst passeerde er potjes en koffertjes maar snel kwam er een ekster. Een vogel die wel bekend staat voor het verzamelen van dingetjes. 

Than i had to start looking for a logo. It wasn't easy, because the name was there, i still needed to have a picture to go with it.  I started thinking of boxes and suitcases but soon after that a bird came flying in my brain. A magpie. the bird that is known for collecting behavior. 

Er werden variaties gemaakt en ik bleef zoeken naar die klik die ik meestal heb bij een logoontwerp. Alleen was ik voor mezelf blijkbaar een stuk kritischer.

I searched and searched. But the click i usally have with a logodesign didn't came. I think i am more difficult to myself if it is for something of my own. 

Uiteindelijk is de klik er dan toch bij de linosnede gekomen. Een lino die ik voorzichtig heb bewerkt via photoshop en illustrator. Het is dus een volwaardig vectorieel logo geworden. 

Eventually that click came with a linocut. One that i carefully put in photoshop and later on in illustrator. 

Uiteraard is het beeld en de tekst heel makkelijk apart te gebruiken wat wel eens leuk kan zijn.

Offcourse the image and text is easy to use separately too. 

Naast dat we een logo en naam moesten maken voor onszelf moesten we nog een portfolio maken. Digitaal en manueel (plus visitekaartjes). Het manuele is pas voor het begin van het nieuwe jaar met de jury. Het digitale portfolio moest nu al op zijn poten staan. En dat is dus in orde. Dus dan stel ik jullie nu voor aan mijn Digitaal portfolio in elkaar gestoken met hulp van Cargocollective. 

Wat me ook meteen mijn facebook en blog onder handen deed nemen. Zamel wordt nu mijn stempel en die zijn nu ook daar te vinden. 

And next to the logo we also needed to make a digital portfolio. So i am proud to present my portfolio. It is made with Cargocollective. 

And because of this digital portfolio i also made my facebook and blog in the same style. It is a whole package now. 

Logo for nurses@home

In de week kreeg ik een telefoontje van een kennis. Ze vroeg als ik heel snel een logo kon maken voor haar zus die met thuisverpleging ging beginnen. Ik had wel zin in een opdracht en de bijhorende beloningen, Er moest geen idee meer verzonnen worden want het concept hadden ze zelf al bedacht. Het moesten twee verpleegster zijn rug aan rug, de ene met een spuit in haar handen de andere met een huisje. De rest werd allemaal opengelaten. 

This week an old friend called me with the question if i could make a logo (in highspeed) for her sister who was going to start with home nursing. Next to all of that schoolwork i had some room to make a logo. I didn't need to make up an concept because they already did that. The logo needed to be two nurses back to back, the one with a big injectionneedle and the other with a small house in her hands. All of the rest was for me to make up.

Dus begon het schetsen en zoeken totdat er die klik kwam met een schets die ik verder kon uitwerken.

So i started sketching and searching until there was a connection with a sketch that i could make to a nice design.

eerst zonder gezicht, dan met. en tot mijn verrassing was het met gezicht nog niet zo slecht.

First without faces than with them. And to my suprise it wasn't that bad.

En na drie dagen was het logo er. Ik had een beetje problemen met het vinden van de juiste kleuren. Maar na wat kleurstudies waren er een paar overgebleven waaruit ze zelf konden kiezen. Ze kozen voor het blauw gele logo, een goede keuze volgens mij omdat het wel wat linkt naar het wit-gele kruis.

And about three days later i had the logo. I had a little trouble finding the right colours. But after some colourstudies i made some for them to choose from. they choose for the yellow bleu one. A nice choice i think because it is also a little bit linked to the yellow cross. an organisation for homenursing here in Belgium.

Een tijdje later waren mijn mama en zus aan het rondrijden en ze zagen dit. Tof... maar!!! ze hebben het helemaal uit elkaar gehaald!!!

I time later my mother and sister were driving around and saw this. Nice yes... but!!! they took it all apart :s

Marktje in Maaseik

Ongeveer anderhalve week geleden kreeg ik een mailtje. Een mevrouw had ooit eens mijn visitekaartje te pakken gekregen. Ze hield een kunstmarktje en zou het graag willen dat ik er ook bij was. Dat is was eens iets anders. Ze had een zorghoeve in Maaseik en die hielden nu voor de tweede keer een happening. Ik stemde toe en zo stond ik gisteren dus in een serre met nog een paar andere en mijn creatieve spulletjes. 

About a week ago i got an email from a lady asking me to join her artfair. that was something diffrent! The lady has a farm in Maaseik were she also takes care of young people with problems, and to raise some money for their organisation they had a second happening this time it was the fallhappening. So that is how i was standing in a greenhouse yesterday with all of my drawings and paintings.

Eigenlijk had ik buiten mijn abstracte schilderijen niets om te verkopen. En ik had echt niet verwacht dat er een schilderij ging verkocht worden. Zo van die marktjes, daar gebeurt dat nooit op, die zijn er eerder om massa's visitekaartjes uit te delen. Maar zodat ik toch iets had om te verkopen en dat ik toch een beetje winst had uit die dag had ik nog snel wenskaarten gemaakt uit lino.

I actually didn't have anything to sell on this artfair. Except my paintings but i didn't think i would sell one, these artfairs are not the place for that. But it was a perfect place to give out some businnescards. But just so i could sell something or just have a little bit of profit from that day i made some greetingcards out of linoprints.

En toch ben ik niet met grote kapitalen naar huis gegaan, ik had welgeteld 2 klanten... die kunstmarktjes zijn eigenlijk echt mijn ding niet. Maar nogmaals, een perfecte plaats om contacten te leggen en kaartjes uit te delen. En dat is geweldig gegaan, er was namelijk een kunstenaar die beelden maakt uit ijzer. Het zijn geweldig mooie dingen. We hebben gezellig zitten babbelen en hij heeft een hele hoop kaartjes van mij meegenomen om aan zijn klanten te geven... je weet maar nooit :D

Dit is zijn website/This is his website

http://www.maartenijzerkunst.be/

And still i didn't had a lot of money going home. I had 2 customers in that whole day. Those artfairs arn't really my cup of tea. But again! it is the perfect spot to get to know some colleagues and distribute some business cards. and that went perfectlly. There also was an artist who made statues out of iron. Beautifull things! We had a nice chat and in the end he took a whole bunch of cards from me to give to his clients... you never know. :D

Daarnaast was er nog een juweelontwerpster die ook geweldige mooie juweeltjes had

and besides him there also was a jewelery designster who made some beautifull things.

http://anouckkuyckx.blogspot.be/search/label/juweeltjes

Ik had me die dag dan weer bezig gehouden met wat te tekenen. Eens iets helemaal anders dan dat ik gewoon doe. Een portret tekenen van een foto. Een enorm schattige foto van mijn metekindje! Was echt tof om te doen. Maar ik weet niet als ik er al tevreden mee ben, misschien dat ik er eens verder op ga proberen met waterverf ofzo...

that day i also made