Portretten

3 seconden, misschien 5. Meer heb je niet om de mensen op papier te krijgen die je voorbij wandelen. Gisteren heb ik me gewoon ergens neergezet en met een snelle beweging portretten getekend. Het was wel leuk om te doen. Het was denk ik de eerste keer dat ik mensen zo bekeken heb. Het viel me op dat een houding van een persoon zoveel zegt over zijn stemming of karakter. Het ritme waarin ze lopen, de blik op hun gezicht. Dit was zeker iets om vaker te doen.

En natuurlijk zijn er wat overdrijvingen in deze tekeningen, maar dat maakt het juist het leukste.