Sanne Thijs: Een workshop met Kaatje Vermeire

In februari stond het normaal al op het programma maar door omstandigheden besloot het universum er anders over. Maar toen ik in juli of augustus haar naam in combinatie met workshop zag staan op de site van Wisper moest ik geen twee keer nadenken en schreef me onmiddelijk in voor de workshop.
Kaatje Vermeire. De Vlaamse illustratrice van het moment. Pas nog op het nieuws onder het topic Vlaamse prentenboeken verkopen in China.

Ik hou van haar werk en een kans om meer van haar en haar werk te weten te komen liet ik dus niet liggen. Dus zaterdagmorgen vertrok ik naar het wisperatelier twee straten verder van mij om me er twee dagen bezig te houden met illusteren op een heel andere manier dan dat ik gewoon ben.

Een andere manier was het zeker want er stond een mooie etspers op ons te wachten. Materiaal dat ik nog nooit gebruikt had. Toen ik even langs mijn neusweg vroeg hoeveel zo een ding koste omdat het me wel heel erg aanstond verschoot ik even. de kostprijs van deze pers. een 1000tal euro, ongeveer evenveel als een computer. Maar! Hier heb je wel levenslang plezier van. Ondertussen heb ik eens op internet rondgezwerfd en tweedehands zijn er al voor een 600 euro ofzo.

Ook lag er vanalles anders op ons te wachten. Een tafel met dingetjes en prulletjes om inspiratie uit te halen. Dingen die ikzelf nooit zou hebben. Stofvangers noem ik ze vooral :) maar zeker enorm goed voor inspiratie. Daarnaast waren er ook nog verschillende soorten papier met textuur, stofjes enzovoort. alles om maar dat 1ne leuke effectje te krijgen bij de druk.

Ook had Kaatje 1 van de dagen nog schetsen en tekeningen van haar zelf bij. Ik bladerde erdoor en kwam de achtergrond van mijn meest favoriete tekening tegen van haar.

Ze babbelde natuurlijk ook even over haar werk. En toen kwam er even iets waar ik wel blij om was. Al de personages uit haar boeken bestaan namelijk echt. Zo is De Stapelaar een klant in de slagerij waar ze werkt. Ze heeft hem gevraagd om te poseren, ze heeft geschetst heeft foto's van hem gemaakt en daarop verder gegaan. Zalig om te weten dat niet altijd alles uit je hoofd moet komen als illustrator.

Maar goed, ze sprak even van in een slagerij werken. Ik had het voorbij laten gaan maar toen ze de boeken aan het signeren was zat ik even alleen met haar en kon ik uit professionele nieuwsgierigheid te weten komen hoe het voor haar allemaal liep.

Ze had inderdaad nog een extra baantje. Eentje voor financiële zekerheid te hebben in haar leven. Om niet van de stress te moeten leven van opdracht naar opdracht. Daarbij zag ze illusteren als een hobby en wou ze het zo laten. Heel die stress zou dus nefast zijn. En ergens ben ik het met haar helemaal eens.
Hoewel ze er toch mits de workshops die ze geeft fulltime in zou kunnen werken. Ook dit gaf me een boost en deed me denken dat ik inderdaad goed bezig ben met het zoeken naar een parttime job. En dat het zeker mogelijk is om die twee dingen, de financiële zekerheid van een vaste job en het illusteren te combineren zijn.

Een andere vraag die ik haar kon stellen, nu ik toch even op weg was. Hoe was het voor haar allemaal begonnen. Ook dit weer puur uit professionele nieuwsgierigheid.
En er kwam een verhaal over school en een opleiding in reclame. Een eerste poging bij Clavis die mislukte omdat ze een TE afgewerkt product had. Een opleiding in vrije grafiek. Over stoute schoenen en een gastdocent met de grote naam Carl Cneut. Er werden connecties opgebouwd, ze kwam in contact met Geert De Cockere en samen maakte ze haar eerste boekje dat bij de Eenhoorn werd gepubliceerd.

Het uiteindelijke resultaat van Kaatje haar druk/collage werk tijdens de workshop. Ik had hem stiekem wel tussen mijn tekeningen willen steken en zo naar huis smokkelen om op te hangen. Het is zo 1 van die tekeningen die ik enorm interessant vind maar zelf niet in elkaar zou gestoken krijgen gewoon omdat het mijn werkstijl niet is.

Natuurlijk nam ik van deze workshop gebruik om mijn eigen boekje (mannetje en vrouwtje krijgen een kind) te laten signeren. en Kaatje doet dit op een heel leuke manier met stempels en wat bijtekenen of schrijven. Mijn eigen succes wensen als illustrator van een illustrator waar ik verliefd op ben, of toch op haar werk. Kaatje zelf is ook een fantastisch leuk persoon.

Dit zijn uiteindelijk mijn tekeningen geworden. Ik ben zot van de koffiepot man. zijn naam is Koffieklets geworden. de ballerina heeft de naam Suiker mee gekregen. Het zijn niet zo een heel duidelijke foto's maar uiteindelijk zijn het ook maar gewoon schetsen en experimenten geweest. Maar ik heb me er zeker mee geamuseerd en wil er zeker wel eens verder naar zoeken hoe ik dit meer kan toepassen in mijn tekenstijl.