Ik had mij aan het illustreren van het gedicht gezet. De eerste schetsen werden gemaakt en ik vond mijn weg. Met nog wat raad van de leerkracht hadden we de schets op ons blad staan die we doorstuurde naar de redactie. De commentaar die ik terug kreeg was positief.
"Heel leuke uitwerking, heel dynamische tekening, we zijn benieuwd naar de definitieve tekening. Nog een tip, wat elementen toevoegen op de achtergrond."
Met deze commentaar in mijn achterhoofd ging ik verder met de schets, ik plaatste de klok in de achtergrond en zocht naar de kleuren die ik wou gebruiken. Het gaat een beetje stroef, maar iedereen zegt dat het goed was. Nee! ik vond van niet en zocht verder. Ik zocht en werkte verder op de avond voordat we het moesten afgeven om op te sturen. Op de avond dat ik eigenlijk een opdracht van Grafische moest maken maar niet wou. Ik zocht en ik vond wat ik wou. Het lijkt een beetje op een klok die in een gezellige kamer hangt. Ik was er tevreden mee.
Dit is de tekening!!!
Gisterenavond keek ik in mijn mailbox van school en er stond een mail van het tijdschrift in. Het was al de volgende opdracht, deze keer het thema feest. Het is een leuk gedicht en ga er al met veel plezier aan werken. maar helemaal onderaan de mail stond er dit:
PS: In Knuffel november staan de tekeningen van Sanne (gedicht) en Nick Claes (verhaal).
Ik sprong een gat in de lucht. Het was laat maar wou het toch nog aan iedereen kunnen vertellen. De ene was wat enthousiaster dan de andere. Ik leerde meteen dat de mensen die mijn enthousiasme niet spiegelde me van mijn stuk brachten en me aan het twijfelen brachten. Vooral als ze dicht bij mij stonden. Wat!? denk ik dan. Ik mag toch blij zijn! ik verdien dit. Verdien ik dit? Ze doet me gewoon twijfelen als ik dit wel verdien! Ik begin er gewoon over na te denken, ja dit is makkelijk verdiend, dit was nog geen heel grote uitdaging. Maar ik ben wel gepubliceerd!
No comments:
Post a Comment