Schetsboekverhalen

Woensdagen zijn op school verschrikkelijk. Een hele dag zware theorie. Ik voel me spontaan terug in het middelbaar waar je braaf op je stoel moest blijven zitten. Ik ben dit echt niet meer gewoon. Na een les leerpsychologie, Artistieke onderzoeksvaardigheden en kunstactua staat mijn schetsboek weer voller met nutteloze schetsen. Iets waar ik me nog iets mee kan uitleven. Maar zelfs dat helpt op het laatste niet meer. Ik begin op mijn stoel te draaien, kijk rond heb al lang niet meer door waar de les over gaat. Op deze manier concentreren gaat mij niet meer af.
Als de les dan eindelijk gedaan is ben ik zo blij als een klein kind en giechel om domme humor als een puberale tiener. Sorry mensen ik kan er echt niets aan doen. Ik moet af en toe kunnen springen of lawaai maken. Maar als ik heel hard zou proberen, misschien, misschien zou het mij wel lukken om stil te zitten en geintresserd uit te zien. Ik kan je nog niet beloven dat ik wel degelijk oplet. Waarschijnlijk gaan de tekeningen in mijn schetsboek dan allemaal tot leven komen in mijn hoofd. Dan loopt het konijn in de hand van het blote gat monster weg,

het monster zal nog lelijker kijken en uiteindelijk de pagina overlopen naar het portret/karikatuur van mijn leerkracht kunstgeschiedenis, die zou zijn tekstballontje laten staan en schreeuwend het blad af lopen. Uit komen bij de indiaan en hem in zijn tent verstoppen. De indiaan zou rustig blijven en het deken nog meer rond zichzelf draaien.

De lelijke meisjes de pagina erlangs zouden op de blote madam schreeuwen die haastig naar kleren zou zoeken. Sinterklaas zou eindelijk dat chocolade mannetje in de schoen kunnen leggen en zijn rug strekken.

zwarte piet zou zijn salto afmaken en tegen de kerstman aanvallen. De zou lelijk kijken en van de stapel cadeautjes afvallen. De cadeautjes zouden openscheuren en zo zou heel mijn schetsboek zich nog meer vullen met leuke mannetjes en verhalen.