Happy Birthdaycard

Ik werd door mijn buurvrouw/kotmadam uitgenodigd naar haar verjaardagsfeestje. Het is een zeer vriendelijke dame waar ik van geluk mag spreken dat ze mijn kotmadam is. Ze had me gezegd niets te kopen of mee te brengen. Maar toch maakte ik haar een verjaardagskaartje waarvan ik zeker was dat ze het leuk zou vinden. En de Lente heeft me ervoor geïnspireerd. Daarbij wou ik ook Lino gebruiken, dus hier is het resultaat.

I got invited to the birthdayparty of my neighbour/householder. She is a very nice lady and i really love it to have her as my Householder. She told me not to bring anything as a present but still i made her a birthdaycard. I was inspired by the spring and also wanted to use Lino. So here is the result

Tac au Tac

Via de blog Drawn ben ik op een oud programma Tac au Tac gebotst op Youtube. Een programma dat in de jaren '70 begon in Canada. Het bestond erin verschillende illustrators te laten tekenen op tv. Samen of tegen elkaar. Er komen geweldige resultaten uit en je kan gewoon zien hoe ze het klaarspelen. Het is dus zeker een aanrader om zelf eens te gaan neuzen op Youtube en van het ene naar het andere Tac au Tac filmpje te surfen. Ik ben alleszins helemaal voor het terug invoeren van dat programma. Want het was sinds '76 tot '82 op tv. Steeds 25 minuten kijken naar geconcentreerd tekenplezier.

On the Blog Drawn I found an old tv-series called Tac au Tac, you can see it on youtube. It is a program from the '70s from Canada. They let different illustrators draw live on television. Sometimes toghetter, sometimes against eachother. But the results are always so great. I would really recommand you this to watch and surf about on youtube. If it was my choice the tv-show would be back again on the television. Because it was on tv from '76 until '82. Everytime 25 minutes of pure concentrated drawing  fun. 

Polish poster

Voor school hadden we een tijdje geleden een opdracht gekregen om een affiche te maken voor een film in de stijl van vroegere Poolse Sovjet affichekunst. Een geweldige opdracht was mijn eerste gedacht, het pure manuele aan die stijl spreekt me namelijk heel erg aan. Dat samen met de beeld en woordspelingen maakt het helemaal leuk. Maar mijn gedacht veranderde snel toen ik het zelf moest gaan maken.

For school we had an assignment a while ago. We had to make a poster for a movie. The poster had to be in the style of the polish Sovjetunion style of the old days. A great assignment i thougt. The manuale style of these posters really speak to me. And that with the images and wordgames, it would be total fun. But that idea changed quickly when i needed to make my own poster. 

 

 

Dit zijn wat voorbeelden wat die poolse posters kunnen inhouden. Beeldspelingen. Dubbele boodschappen, felle kleuren. En vooral manueel. Die beeldtaal had ik geen problemen mee. Het was het idee vinden voor mijn beeld dat veel moeilijker bleek te zijn.

These are some exampels of these polish posters. They play with images and double meanings. They have bright colours. En they are handmade. I didn't have any problem with that style. It was only very hard to find the idea for my own poster.

Ik had gekozen voor de film Coco avant Chanel. Een film die toch wel op mijn lijst van favoriete films staat. En ik keek het keer op keer. Ik keek stukken en dacht constant... wat kan ik hiermee doen? Wat is de boodschap? Redelijk snel had ik een beeld met het hoedje in mijn hoofd en ik ging ermee naar de leerkrachten die het in principe meteen goed keurde maar me nog verder lieten nadenken. Maar met dat één sterk beeld kwam ik nergens meer zo ver. Dus op het allerlaatste moment werkte ik toch dat beeld uit. 

I had chosen for the movie Coco avant Chanel. A movie that is on my favourite list of movies. And i watched it again and again. Watched pieces and kept asking myself... what can i do with this. What is the message? Very fast i had an image with the little hat. I showed it to my teachers and they liked it but wanted me to think even further. But i couldn't anymore, not when i already had that strong image. So on the very last minute i started to make that image. 

En wanneer ik zeg de allerlaatste minuut dan meen ik dat ook echt. Op de morgen van de deadline heb ik de tekening nog uitgewerkt op mijn computer omdat er geen tijd meer was voor lino. Ik liet het op school printte en gaf het op de deadline af. Maar de eerste reactie die ik van de leraren kreeg was, vector? Waarom?! En ik beloofde meteen dat ik nog een Lino versie ging maken. 

And when i say very last minute i really do mean the very last minute. In the morning of the deadline i made it on my computer. Because there was no time for lino anymore. To bad. I had it printend at school and it was finished. Only the first thing my teachers said was, vectoren? Why!? And i promised that i still would make a lino version.

En dat is wat ik deed deze vrijdagavond. Ik starte met het snijden in de lino tot mijn vingers bloedde. Maar ik ben zeer tevreden met het resultaat. Hoewel ik nog steeds over de kleuren aan het twijfelen ben. Fel geel omwille van de levendigheid of roos voor het Chanelroos in de verf te zetten?

And that is what i did this fridayevening. I started cutting the lino till my fingers where bleeding. But i am really pleased with the result. But I am still doubting the colours. Some bright yellow for the brightness and life or the chanel pink?

Abstract zelfportret

voor school moest ik een opdracht doen die totaal vrij was. Alleen moesten we een thema kiezen van een lijst. Het theme dat ik koos omdat het wel interessant was, was de binnenkant. En ik had daarnaast het verven terug in mijn vingers zitten. Ik wou echt nog een schilderen. Dus zei ik tegen de leraar dat ik een abstract zelfportret ging maken van mijn binnenkant. Ik weet ondertussen wel hoe ik een abstract schilderij moet maken, alleen was deze veel en veel moeilijker omdat ik er zoveel van mijzelf in moest steken. Ik wou felle kleuren gebruiken maar tegelijk iets warms van het schilderij maken. Ik wou hard zwart gebruiken maar tegelijk zacht wit. En laag na laag van verf en ecoline vond ik uiteindelijk wat het ging worden. 

For school i had to make an assignment that was totally free except for a theme that i needed to choose from a list. I found the theme the inside very interesting. And i really had painting back in my fingers. I really wanted to make a painting again. So i told my teacher I was going to make a selfportrait of my inside. I know how to make those abstract paintings by now. But putting in so much of my own wasn't easy at all. I wanted to use bright colours but also give a warm feeling. I wanted to use the hard black but also the caring and soft withe. And after layer and layer of paint and ecoline I had found it. 

A weddinginvitation

Een hele tijd geleden vroeg een vriend mij via msn dat hij me iets te zeggen had. Dat kon maar twee dingen betekenen. Zijn vriendin was zwanger of hij ging trouwen. Het was dus blijkbaar het tweede. En ik was blij voor hem. Ik was nog blijer toen hij me vroeg om zijn trouwkaartje te maken. 

A while back a friend told me he needed to say something to me. That could only mean 2 things. His girlfriend was pregnant or he was going to marry her. And apparently it was the second choice. I was happy for him and even happiger when he asked me to make his weddinginvitation. 

Na wat gesprekken wist hij wat hij wou. Hij wou een vintage trouwkaartje met zijn en haar gezicht. Op google was op een dag deze afbeelding te zien en dat was zijn voorbeeld. Een kader met hun eigen vintage trouwfoto. En dat helemaal vectorieel uitgewerkt.

After some conversations he knew what he wanted. He wanted a vintage weddingcard with his and hers face. On google there was one day this picture to see and that is what he wanted. A frame with a vintage weddingpicture. And this needed to be made on the computer in vector.

Dus begon ik te zoeken naar een vintage trouwkaartje en dit werd mijn en zijn keuze.

So i started to search for a nice vintage weddingcard and this became the choice of him and me.

Toen kon het illustrator werk beginnen. steeds tussen deadlines van school en andere opdrachten door. 

Then i could start working with illustrator. Always between deadlines from school and other assignments.

Eerst wou ik hem het werk waar ik aan bezig was niet laten zien (omdat als je dat doet, zal het toch nog niet goed genoeg zijn) maar uiteindelijk gaf ik toe omdat hij er elke dag naar vroeg.

First i didn't want to show him the work in progress (because if a person sees that it never will be good enough.) But i finally did because he was asking me about it every day.

 En toen kwam een stroom van veranderingen binnen.

And then there came a lot of arguments that i needed to change everything.

De achtergrond mocht niet zwart zijn (natuurlijk dacht ik, maar ik werk nu op zwart omdat dat makkelijker te zien is.) Zij moest een witte trouwjurk. Haar hoofd was nog niet goed genoeg. Hij had en scheve mond, zijn haar was te fluffy. De bloemen moesten een kleurtje krijgen, niet rood wat ik eerst deed, maar oranje. Dus, van toen af werkte ik aan het kaartje naar zijn opmerkingen. En ik veranderen elk klein detail dat hij me vroeg. Het nam enorm veel tijd en gaf veel frustraties. en toen begon de periode waar hij het ook aan zijn lief liet zien. Ze wou wat smaller zijn, ze wou ander haar, een ander hoofd. Dus deed ik dat allemaal.

The background couldn't be black (offcourse i thought. but i have it black now because it is easier to work on) She had to have a white weddingdress. Her head was not good enough. He had a crouked mouth, his hear was to fluffy, the flowers needed to have colour. Not red what i did first but orange. So from then on i needed to work with his remarks and changed every detail he asked me to do. I took a lot of time and frustration. And then he showed it his girlfriend. She wanted to be thinner, different hear, an other head. And so i did.

De kader en achtergrond werd ook toegevoegd.

The frame and background where added.

En er kwam nog een textuur over in photoshop om het een oude foto gevoel te geven en de kleuren nog mooier met elkaar te binden. 

And i also added a texturen in photoshop to give it an old photofeeling and to bind the colours even more toghetter. 

Maar het enige commentaar dat bleef was dat de vrouw niet op haar leek. (hoewel ik de foto die ik had gekregen om het te maken perfect had overtrokken.) Dus mocht ik haar portret helemaal opnieuw doen. 

But the only comment that stayed was that the female didn't look like her (even when i used the photo that was given me perfectly) So i needed to make her portrait again. 

 

Nadat ik dat gedaan had waren ze eindelijk tevreden en kon ik beginnen met naar de drukker te gaan.

After doing that they were finnaly pleased with the result and i could start going to the printer.

Alleen gebeurde er iets heel raar met het saven van het bestand naar een pdf. Na lang zoeken en vragen aan de drukker wat er mis kon zijn bleek het een foutje in het bestand met het gebruik van de kleuren. Dat werd dus opgelost en er werd een proefdruk gevraagd.

Only somehting very strange happend with saving the file to pdf. After searching for a while and asking what could be wrong i found the mistake i made in the file. It had something to doe with using different kind of colours. So that problem was solved and i orderd a first testprint.

Het kaartje was schitterend. Alleen was er een raar kleursverschil op het kaartje. Het zag er echt niet mooi uit. And ik vroeg aan de drukker hoe dit kwam. Het antwoord was iets over digitaal laten drukken en het papier dat op banden wordt aangebracht. Ik vroeg zelfs op school wat ermee te doen. Het antwoord dat ik van mijn leraar kreeg was, zoek een andere drukker. En dat deed ik dus, min of meer. Ik stuurde de opdrachtgever gewoon het afgewerkte drukklare bestand door en zei hem dat hij best bij een drukker kon gaan die bij hem in de buurt woonde. Mijn jobje was gedaan. (pas nadat ik het formaat van het kaartje had veranderd naar de enveloppen die ze uiteindelijk hadden gekozen)

The card was beautifull. Only there was a strange line of colour diffrence in the card. It really didn't look well and i started to ask how this could be. The answer from the printer was something about being printend digital and paper that needed to go over rolls. I thougt this was very strange. I even asked at school what to do about it. The answer the teacher gave me was, find an other printer. So i sort of did. I send the printfile to the friend and told him that he better needed to find a printer close to home. My job was done. (but only after i changed the size of the card to the envelops they finnally had chosen.)