Thursday, 28 April 2011

50 reasons not to date a graphic designer.

1. They are very weird people.
2. There are billions of them in the world, like colors on the screen of your computer.
3. They will analyse conversations in layers.
4. You will spend the day assembling furniture from IKEA.
5. They drink and eat all kinds of weird shit just because they like the packaging.
6. They hate each other.
7. You’ll come out the last out of the movies because you have to see the full list of credits.
8. They cant change a light bulb or without making a sketch.
9. They fuck up all the tables with their cutters.
10. They rather study the paisley pattern on your outfit than listen to what you have to say.
11. They will fill your house with magazines and whatever is out there that has drawings.
12. You never know if it is really an original or a copy.
13. They make collages with your photos.
14. They do not know how to add and subtract, they just understand letters.
15. They idolize people who nobody knows and speak of them as if they were his colleagues.
16. They take pictures almost daily and all are cut in weird shapes.
17. They ask your opinion about everything but  they do whatever they want.
18. Everything is left justified, right or center unless they arrive late.
19. They hate Comic Sans with the same passion they love Helvetica.
20. They use iPhone for everything, because everyone has one.
21. You can not decorate the house without consulting them.
22. They steal street signs.
23. Always carry their hands painted with something.
24. They buy dolls unfinished for them to paint.
25. Everything becomes something other than what it really is: cards as tickets, cards as …
26. When arguing, you will be nicknamed like the OSX spinning wheel (not affectionately)
27. Do not know how to dress without consulting the Pantone book.
28. They hate Excel.
29. They read comics.
30. They want to save the world only with a poster.
31. You will spend the day brainstorming.
32. On vacation they will take you to countries that you do not know exist and have no beach.
33. Museums are their second home.
34. They know more positions than the Kamasutra.
35. They can’t go to a restaurant without secretly critiquing the menu design.
36. They listen to music you have never heard of.
37. They can´t cook a normal dish, they always have to experiment with new ingredients.
38. They read rare books: stories of children, Semiotics …
39. When you are going to tell you something, everyone has read it in their facebook and twitter.
40. They have own iPods before you knew they existed.
41. The orgasm they remember is when they heard that Adobe was acquiring Macromedia.
42. They have their own shops just for them and there are the most expensive in the city.
43. They want to spend all the money in the Apple Store.
44. You will never understand their gifts.
45. They see ordinary objects and laugh.
46. You wake up in the middle of the night hearim them screaming “When is the deadline?”
47. They see CMYK and RGB like Neo sees the Matrix.
48. They dream of the day nobody will make a single change to their designs.
49. They rather pay for a font than for a special birthday gift.
50. They are always sleepy because they work 24/7.

Ik haal 28 op de 50, dat is 56 procent dus dat valt nog goed mee. Maar die wat juist zijn voor mij, die zijn er ook helemaal boenk op!

Hier trouwens een tekening die ik gisteren maakte. Ik ben er niet 100 procent tevreden mee. Ik heb bijvoorbeeld niet zo een lang hoofd. Maar het was lang geleden dat ik nog eens op deze manier heb getekend. Ik wou me gewoon eens concentreren op niets en alles. Modeltekenen kan mijn gedachten helemaal opslorpen. Dat is wat ik nodig had.


Monday, 25 April 2011

Nog twee patronen

Nog twee patroontjes erbij. Ik ben minder wild van deze, maar ik moet even doormaken met deze patronen zodat ik verder kan gaan met de hopen werk die er nog zijn. En als ik aan dat werk denk, dan krijg ik het al ongemakkelijk en komt die faalangst weer boven. 

Dit is het patroon dat ik gemaakt heb voor het hoofdstuk vriendin zijn. Vriendschappen zijn allemaal verschillend. Geen enkele is hetzelfde. Sommige duren decennia andere maar een maand of 3. Vandaar de verschillende kleuren en maten. Ik heb kadertjes gekozen omdat het verwijst naar herinneringen. En het willen inkaderen van mensen. Foto's maken van elkaar. Verzamelen van mooi momenten. 
Ik vind het wel een leuk speels iets hebben. Ik ben er wel nog over aan het nadenken om de achtergrond een kleur te geven. Maar dat zie ik pas als de andere patronen af zijn en ze dan beter bij elkaar passen of niet.




Dit is het patroon dat ik heb gemaakt voor het hoofdstuk zus zijn voor mijn broers. Het is wat het is, het bloemenpatroon komt in elke familieband terug. voor de rest heb ik hier niets meer over te vertellen wat ik met jullie wil delen. Het is misschien eens leuk je eigen verhaal er aan vast te hangen.



Dus nu heb ik al vijf patronen gemaakt. Dat maakt dat ik er nog 3 te gaan heb. Het hoofdstuk partner zijn, artiest en tante. Ik ben benieuwd wat ik er van ga maken. Maar ik heb een nieuwe passie gevonden in deze opdracht. Patronen maken is enorm leuk om te doen. Ik heb zelfs een patroon in mijn hoofd dat ik in de grote vakantie eens wil uitwerken. Je zal het dan wel zien :D

Thursday, 21 April 2011

Vandaag verricht werk

Ik had echt gedacht dat ik veel verder ging staan op het einde van de dag. Dat de 8 patronen die ik nodig heb helemaal af zouden zijn. Dat stond er op de planning. Maar blijkbaar ben ik niet goed in inschatten. ik heb er vandaag maar 2 achter de rug wat het totaal op 3 brengt. Dat wordt dus nog hard doorwerken om terug op schema te geraken. Donderdag heb ik terug les en moet ik mijn patronen en onderzoeken met die patronen kunnen voorleggen aan de leraar. Hopelijk haal ik het. En anders kan hij niet zeggen dat ik niets gedaan heb.

Dit zijn de patronen die ik vandaag heb gemaakt. Aan het rozenpatroon heb ik enorm lang gezeten. Bloemetjes tekenen. kleuren kiezen, takjes tekenen, blaadjes plaatsen en vooral puzzelen zodat het een tegel is die boven, rechts, links en onder past in compositie en dergelijke. Was ik blij dat die achter de rug was. Het zijn trouwens de patronen die gebruikt gaan worden in de hoofdstukken, zus zijn voor mijn zus en het bijenpatroon voor dochter zijn.


Het geheel en in detail


 

Het geheel en een detail


Daarbij, dat programma dat ik gevonden had, heel leuk, maar het is zo een oude versie dat ik de tutorials op internet niet eens kan volgen. Dus ben ik op zoek gegaan naar een nieuwere versie van dat programma maar dat is totaal niet te vinden. Toch niet de gekraakte versie, het zou dan betalen moeten worden. Maar dat kost ongeveer 200 dollar!! Zijn ze zot!?

Tuesday, 19 April 2011

Patroontjes

Patroontjes houden me dus enorm veel bezig de laatste tijd. En het is ook enorm tof om te doen. Gisteren koos ik een hoop kleurtjes uit om mee verder te werken in het boek dat over mezelf moet gaan. Die kleurtjes heb ik namelijk nodig om verder te kunnen in de patronen maken voor het boek. Dit zijn de kleuren geworden. Er zijn geen felle kleuren bij, elk op zich een bescheidenheid die me wel aanstaat. Geen uitschieters en ze werken goed samen.


Hiervoor had ik me wat bezig gehouden met patronen maken die ik al in mijn hoofd had. Het patroon van dochter en student zijn. De twee makkelijkste van de 7 of 8 patronen die ik moet maken. Die van student (rechts) is al aangepast op het kleurenschema, die van dochter moet ik nog opnieuw doen met de gekozen kleuren.


En vandaag heb ik me al wat bezig gehouden met de kleuren die ik heb uitgekozen. Gewoon om te zien hoe goed ze wel niet samen kunnen werken. En omdat het bijna pasen is heb ik er eitjes van gemaakt. 


Maar dit is allemaal nog maar het begin. Nog veel te proberen en te maken.

Wednesday, 13 April 2011

Vorderingen van grafische

Het is dan wel vakantie, maar schoolwerk is nog het enige dat telt tot eind mei begin juni. Dan zal het even tijd zijn om weer lekker niets te doen. Er zijn 2 opdrachten die ik met begeleiding doe. Het zijn trouwens twee andere leerkrachten als het eerste semester. Twee leraren waar ik veel beter mee kan omgaan en dus ook een veel betere communicatie mee heb. Wat één van die dingen is die me pakken vooruit helpt.

------------

De ene opdracht is dus een 48 of meer tellend boek te maken over jezelf. Een hele opgave als je die pas onder je neus krijgt. Maar beetje bij beetje vind ik mijn weg erin. Ik dacht helemaal op het begin gewoon 8 kleine boekjes te maken als 8 hoofdstukken. Een hoofdstuk als zus, dochter, tante, vriendin, partner, mezelf, artiest of student. Ieder boekje zou op zichzelf staan. Het was een goed begin om mee te beginnen. Want het idee is er nog in kleine maten maar nu hangt het meer samen als 1 boek. De hoofdstukken zullen geen hoofdstukken meer zijn. Wel zal iedere "aparte persoon" een patroon krijgen. Als er dan een bepaalde tekst is die op die persoon wijst zal die erbij staan.

En die patronen zijn nu de rode draad in mijn boek aan het worden. Ik heb onderzocht wat voor soorten je hebt. Welke bij mij als dochter, student, zus, enzovoort zouden passen. Het is iets dat me altijd enorm fascineert dus is het enorm leuk om er onderzoek in te doen en er zelf over na te denken...

...en te maken. Want dat is de volgende stap. En daarvoor heb ik gisteren uren voor een plugin gezocht voor op illustrator. Een heel gedoe, maar nu heb ik het en ik probeer het nu nog losjes wat uit voordat ik serieus aan de echte patronen ga beginnen. Hier zijn al wat probeersels.



Waar ik me wel nog zorgen om maak zijn teksten. Ik weet niet als ik genoeg teksten ga hebben. Dus als iemand ooit eens ergens een tekst tegenkomt en denkt, 'Hey! dat is iets voor Nanami.' Laat het me weten. 


------------

De andere opdracht is een huisstijl maken voor een culturele instelling. Als je een goed logo had kon je verder gaan met het logo en de instelling van het vorige semester. Dat heb ik dus niet gedaan. Een schone lei voor mij. En ik koos voor theater Froe Froe. Kleur, humor, kinderen, iets om op uit te leven dus. De voorstelling waar ik steeds weer mee begin om een affiche van te maken is Ikiloliki en wordt dan ook met maatstaf.


De eerste pasjes zijn lang geleden al gezet met dit knipsel. De bedoeling kwam al duidelijk over. Ik wou verder met collage. Iets waar ik vorig jaar bij gestopt ben. Waarom zou ik die kennis die ik toen heb opgedaan nu niet gebruiken?


Natuurlijk was het een eerste schets en probeersel. Ik moest meer met voor en achtergrond werken. Patronen erbij halen. En vandaag kwam er dit uit.


Iets heel anders. Maar ik heb wel schrik dat ik met dat patroon van de strepen mijn doelpubliek uit het oog verlies. Het zou iets simpeler minder druk moeten worden. Dit zou voor een oudere categorie kunnen. Maar goed, ik ben verder gaan zoeken en dat zwart nog eens in vraag gesteld met wat kleurenstudies.


En toch, dat zwart blijft het beste. Het past beter bij het poppentheater dat veel met licht en schaduw werkt om de acteurs in te verbergen en de poppen te laten uitkomen. Maar dit kon niet alles zijn. Ik was er nog niet helemaal voor vandaag. Dus werd illustrator erbij gehaald om tekst te plaatsen en verder te spelen met de tekening die ik nu al had.
En al zoekend kwam ik erachter dat een liggend formaat zoveel leuker is om mee te werken. De affiche zou op dezelfde manier niet meer zo donker zijn. En dus meer kindvriendelijk.


Weer eens gezocht met kleur. En mijn voorkeur heeft het blauw, maar alleen omdat ik nog niet uit ben hoe ik de tekst moet aanpakken op het geel. Ze blijven dus beide in beraad.


Maar waarom zo stijfjes? Het logo zelf staat scheef! Er zit nog niet genoeg leven in. Dus het laatste wat ik deed is nog eens met mijn tekening draaien en schuiven. 




Die laatste is nog een ander kleurtje appelblauwzeegroen. Een beetje frisser. maar zoals eerder gezegd, nog in beraad!

Zo, ik vind dat ik tevreden mag zijn met wat ik vandaag allemaal gedaan heb. Die drie uurtjes zijn omgevlogen. Misschien dat ik me straks met plezier nog achter mijn patroontjes zet. Dat zullen we later wel zien. 

------------

Maar wat ik niet mag vergeten is die ene opdracht die zonder begeleiding is, zodat die niet op het laatste moment gemaakt wordt. Maar ik zit er nog even vast met mijn basisidee. Ik wil namelijk mijn creatief dagboek op transparante laten drukken/printen. Maar ik heb het eens getest op een inktjet printer en dat gaat natuurlijk totaal niet. Ik zou eens op een kopieerapparaat moeten proberen of op een laserprinter. Als iemand nog een idee heeft hoe ik dat (goedkoop) kan oplossen, laat me iets weten!!




Saturday, 9 April 2011

Drawing day, June 4th 2011

4 Juni 2011 is het internationale drawing day. Dit is elk jaar op de eerste zaterdag van Juni. De bedoeling is dat er wereldwijd een miljoen tekeningen worden gemaakt. Om illustrators in de kijker te zetten. Het is al het zoveelste jaar dat ze dat doen, en deze keer zal ikzelf de derde keer op vier jaar tijd meedoen.  

Dit is een tekening die ik de eerste keer heb gemaakt. Het was tijdens de examen en het stelde dus niet veel voor. Ik moest tijdens het leren van mijn examen altijd denken aan ronddraaien op mijn stoel. Vandaar dat ik het getekend had. 

Dit jaar heeft redbubble een wedstrijd uitgeschreven om een logo te hebben voor drawing day. Gewoon wat promotiemateriaal. Je kan er een voucher voor 100 dollar mee winnen. En dat zag ik wel zitten. Dus heb ik er even over nagedacht en beginnen tekenen en tekenen en denken en tekenen. Het eerste resultaat viel wel mee. Maar de datum was er niet zo goed op te lezen. Maar tegelijk kreeg ik al leuke comments, dus dacht ik mijn ontwerp wat te verfijnen. 
En dat is eigenlijk wat ik vandaag heel de dag heb gedaan. Nadenken over wat ik allemaal nog erbij kan tekenen. Er staat zelfs een onderbroek op.



Een grote versie kan je hier vinden. (gewoon op de tekening klikken en wordt nog groter) En het is natuurlijk op een natuurlijk te koop op een t-shirt. 



 Dus! Ik nodig je allen uit om 4 juni je achter de computer te zetten, om digitaal te tekenen, of aan een stukje papier om wat te kribbelen, te schilderen, eender wat. Als je het maar upload op één van de platformen op internet, dit kan zelfs op Facebook. Ik geloof dat het nog nooit is gelukt die 1 miljoen te halen, maar het moet er toch ooit van komen.

Wednesday, 6 April 2011

Lieve Blancquaert

Op school gaan ze elk jaar rond deze periode op een reis of op schooluitstappen. Omdat ik niet meega met de derdejaarsreis naar Berlijn of met de eindejaarsreis naar een spaans sprekend land moest ik meegaan met de eerste of tweedejaars. De keuze werd aan mij overgelaten. ik koos voor de eerstejaars want zei zouden naar Gent gaan naar een fototentoonstelling van Lieve Blancquaert. Een fotografe die ik toch al een 5tal jaren bij mijn favoriete kan rekenen.


De tentoonstelling valt onder Lannoo Events en is ter ere van Lieve haar 25 jarig bestaande carrière als fotografe. Zoals ik het ergens zou mooi gelezen heb, haar oude foto's worden direct langs haar nieuwe foto's gehangen. Zo krijg je een mix van beelden en niet meteen een overzicht. Wat natuurlijk opvalt is dat de kwaliteit van alle foto's één voor één sterk zijn en soms zelfs wat sterker.  


Ik heb Lieve altijd een enorm sterke fotograaf gevonden omdat ze geen tralala nodig heeft. Het gaat puur om de foto en de menselijkheid die ze ermee toont. Het zijn foto's van een vrouw, zo zacht en zo teder. 
De tentoonstelling doet door de grote van de foto's en de belichting, heel de sfeer er rond, die impact nog versterken. Ze lijken te leven, ze fluisteren bijna het verhaal dat Lieve wou dat ze vertelden. 



Alles is te doen in de bank van de Arbeid in het hartje van Gent. Een schitterend leegstaand gebouw speciaal voor tentoonstelling. Maar waar je de geschiedenis nog in voelt. Het gebouw beïnvloedt de tentoonstelling ook mooi. Ze spelen op elkaar in. Foto's hangen aan muren waar nog afbladerend behang op zit. Afgewerkte muren in de ruimte waar de foto's van de Afrikaanse kraamklinieken ophangen. Een leeg kamertje met een lege kast is het kamertje die de foto's krijgt van het leegstaand klooster. Een luxekamertje voor de dagdaaglijkse polariods. Je moet het gewoon zelf meemaken en zelf op letten op te zien hoe het gebouw de tentoonstelling omarmt.



 


Maar het is niet dat de verschillende soorten kamers botsen. Je wordt juist van de ene wereld in de andere getrokken. En dat had ik vooral bij het volgende kamertje waar de kleuren foto's je naar binnen trokken. Maar als je de andere kant van het kamertje zag waren het alleen maar zwart wit foto's.





Een schitterend contrast. Heel speels uitgespeeld.
Het is zoals al eerder gezegd. Deze tentoonstelling maakt de al geweldige foto's van Lieve nog spectaculairder. Je gaat helemaal op in haar werk. Ziet details die je minder snel in een boek had gezien. 



Als je interesse hebt voor deze tentoonstelling, 
ze loopt nog tot 6 mei 2011.

En dit is Lieve in een zelfportret. 
Ik vraag me wel af waarom het zo een triest beeld is. 
Want haar foto's geven juist zoveel kracht. 
Wat wil ze zeggen met dit zelfportret?

Ikzelf zal de tentoonstelling nog ontelbare keren herbeleven want ik ben de bank van de arbeid met haar boek buiten gewandeld. Nadat ik 40 euro voor betaalt had. Maar dat is zeker niet duur voor zo een sterk fotoboek. Wat ik wel spijtig vind is dat niet alle foto's erin staan. Zo mis ik die geweldige foto van haar en haar kinderen verkleed als superman en een prinsesje. Dat was een kunstzinnig familiekiekje. Precies als de kinderen er toevallig bij kwamen zitten om te kijken wat hun mama allemaal bezig was.


Monday, 4 April 2011

De Metro

In de metro op maandag 4 april stond het verslag van de ronde van Vlaanderen. Nick Nuyens was er de winnaar van. Maar ik begin me toch vragen te stellen over zijn bestaan. Het leek in een snelle blik even alsof hij santa's little helper was op verlof.