Vandaag ben ik met mijn zusie en mijn mama naar Sittard geweest voor een tentoonstelling over Toon Hermans. Zusie moest nog 1 tentoonstelling zien voor school tegen maandag, ze wou eerst het makkelijke doen en naar Z33 gaan in Hasselt. Dat zag ik niet zitten en stelde de Typisch Toon tentoonstelling voor. Zelfs mama wou wel mee, dat was goed, anders zouden we moeten fietsen. Gisteren zou dat leuk zijn geweest, maar vandaag regende het.
Het is dit jaar 10 jaar geleden dat Toon Hermans overleden is. Het stadje Sittard waar hij is opgegroeid doet er alles aan om dit te gedenken en daarom die tentoonstelling. Hier is meer info als je die zou willen.
Ik vond het echt leuk. Het was een tentoonstelling die je een lach en glimlach bezorgde. Het gaf mij vooral een push om die laatste week van schoolwerk door te komen. Want wat vele niet weten is dat Toon Hermans naast een cabaretier, clown, dichter en muzikant ook een beeldend kunstenaar is.
Je kan dus geloven dat ik me in vele opzichten kan inleven in hem. Hij deed alles dat me aanspreekt. Zingen, op een podium staan, mensen doen lachen, tekenen, de kleinste dingen zien en ervan genieten. Ik bewonder hem en het leven dat hij had.
Ik heb echt genoten van de tentoonstelling. Elk woord dat er was heb ik gelezen. Zijn woordspelingen zijn simpele wijze van dingen laten zien. Elk beeld heb ik bekeken. Mezelf verdiepen in kleuren techniek emotie. Toen ik er buiten ging had ik echt weer inspiratie, zin om te tekenen. Geloof in mezelf. Toen ik aan zusie vroeg wat ze er van vond deed ze onverschillig. Het had haar helemaal niets gedaan. Ik snapte niet hoe ze zo onverschillig kon zijn. Wat kan haar toch doen leven? We zijn twee verschillende personen.
Hier nog een paar laatste foto's die ik met je wil delen.
Ze zijn trouwens stiekem door Zusie gemaakt. je mocht normaal geen foto's maken.
Vooral de illustraties spreken me aan. Ze zijn zo simpel en toch sterk. zonder complexen, meer moet het niet zijn.
we keken 's avonds televisie
hebben ons kapot verveeld
de hangplant die er boven op staat
bedekt nu godzijdank het beeld
en nog wat schilderijen. het laatste is een portret van zijn vader. Hij had precies dezelfde ogen.
No comments:
Post a Comment