Een gestolen moment

Een tekening die ik maakte omdat hij in mijn hoofd bleef zitten. Het was echt nog eens leuk om te tekenen en te schilderen gewoon voor mezelf. Zonder zorgen en gewoon doen.

Over het onderwerp van de tekening hoef ik niet meer te zeggen dan dat je ziet.

Slimme mobiliteit logo

Een tijdje geleden was er een mail in mijn mailbox beland. Het ging over een wedstrijd voor studenten in grafisch ontwerp (van vrij korte duur) om een logo te ontwerpen voor de nederlandse ambassade. Ze hebben volgend jaar een werkjaar rond Slimme mobiliteit/smart mobility. De bedoeling was dat je daarvoor dus een logo zou ontwerpen binnen de huisstijl die ze al hebben en met het Holland logo in verwerkt.

En daar heb ik mij eens aan gezet. Ten eerste omdat het mij een uitdaging leek. Ik zou er uit kunnen leren. Ten tweede omdat het wel leuk zou zijn als ik die wedstrijd ook zou winnen en daarvoor moet je eerst meedoen. Maar daar denk ik nu niet meer aan. Het was veel en hard zoeken. schetsen tot en met, ideeën die in mijn hond ronddwalen en er minder goed uitzien op papier. En het is heel vervelend als je niet eens de voorwaarde van de wedstrijd leest en erna pas achterkomt dat je ook dat holland logo erin moet verwerken. Toen was alle werk dat ik al had voor 50 procent nutteloos.

Hier zijn een aantal ideeën en schetsen en het verhaal erachter.

Het eerste waar ik serieus aan gewerkt heb is het pijlen idee. De twee pijlen verwerkt in elkaar. Pijlen staan voor vooruitgang, verder gaan. Mobiel!

En toen ik het op de computer begon uit te werken merkte ik dat het nogal kaal was en daarom heb ik de tweede pijl toegevoegd. Maar deze wijst achteruit wat niet zo een goede symboliek heeft. Maar wat wel weer kan staan voor het van punt A naar B gaan.

Maar dit was het moment dat ik merkte dat je het Holland logo erin moest verwerken. En daar was het veel te strak voor. Het vloekte van alle kanten. Daarom heb ik wat geprobeerd met de pijl krom te maken maar het trok op niet veel. Ik heb toen het ontwerp gewoon langs mij neergelegd en met een ander verder gegaan.

Dit is uiteindelijk het eindresultaat geworden van dit idee. Maar ik was er niet tevreden mee omdat de twee stijlen totaal niet bij elkaar passen. Daarbij was ik al met een ander idee bezig waar veel meer inzat dan alleen een pijl

Een ander idee waar ik mee gewerkt heb is met wegen. Mobiel is hetzelfde als een weg afleggen. En dat is iets dat samen met de pijlen mobiel zijn in alle manieren gemeen heeft. Vooruit gaan, een weg afleggen. Als je nu te voet gaat of met een vliegtuig. Dus een weg mocht ik wel letterlijk nemen.

En na veel puzzelen had ik een basisidee op papier staan. Ik moest alleen nog loslaten dat ik alles zo strak moest doen. Dus die S zou een echte weg worden. 

Toen dat eenmaal allemaal erop stond was ik er bijna. Allen moest ik er zeker van zijn dat die S ook gelezen werd en niet als decoratie werd gezien. En dat was nu nog niet het geval. Er werd gezocht met met kleurtjes (of de kleurtjes die mogelijk waren en binnen de huisstijl vielen van Holland)

Maar dat was nog niet het geval. Het werd er niet beter op. 

Dus dan maar wat met de dikte van de lijn gespeeld.

En uiteindelijk heb ik na het bedenken van dit idee nog verder gezocht om zeker te zijn dat ik alles bedacht had wat ik kon bedenken. Of toch voor de tijd die me gegeven is. dat zijn er de schetsen van. Ik had iets met cirkels omdat cirkels mobiliteit symboliseren. Vooruit gaan. rollen. wielen. Je snapt het wel. Hier heb ik verder niets meer mee gedaan. Omdat ik op een punt was gekomen met het andere logo. 

Maar goed. Ik heb iets op papier gekregen. Wat vinden jullie ervan?

Edit... ik heb toch nog een beetje veranderd. Nu staat de S wat meer los van de mart zodat je meer een S leest. De M van mobility is ook een beetje groter om toch nog met de S te raken.

Logo werk

Er stond een wedstrijd open voor het logo van de jeugdraad van Maasmechelen.

Ik dacht mij er eens aan te wagen. En dit zijn de twee ontwerpen die ik op papier kreeg.

Dit is wat ik het liefst zou zien. Mijn stijl. Duidelijk en toch een speels aspect. Duidelijke rechte lijnen. Niet teveel kleur. schaalbaar in alle maten en zijn kracht niet verliezen. Maar spijtig genoeg ligt dit niet in de zin van de jeugdraad. Ze zijn niet zo serieus als dit logo en willen het meer met spektakel.

Vandaar dus mijn tweede ontwerp waar ik veel langer aan heb gewerkt gewoon omdat het mijn stijl niet is. Grafiti en kleur. Spektakel alom. en als ik zou moeten kiezen zou ik toch voor het eerste gaan. Ik zal zien wat het wordt. Misschien niet een van de twee. Ik Laat jullie het wel weten.

Niet geslaagd

Vorig jaar kreeg ik tenminste een mailtje op voorhand. Dit jaar stond ik daar even helemaal verbaasd. Ik had heel de week schrik voor dat mailtje en toen ik het niet gekregen had ging ik ervan uit dat ik geslaagd zou zijn. Niet waar dus. De namen werden afgeroepen en de mijne zat er niet bij. Ik snapte het even niet, dit was een vergissing. Ik draaide me om en zag een leraar lopen. Meteen vroeg ik nog steeds wat verdwaasd hoe het ineen zat. Hij zei, ik vind het heel spijtig. SPIJTIG!!! wat heb ik daaraan!! Ik werd vooral kwaad. Kon het niet geloven dat ze me dit aandeden. Ze hebben geen besef wat hier allemaal vanaf hangt. En toch, ergens deed het me helemaal niets. Meer en meer krijg ik het gevoel dat ik hier totaal niet op mijn plaats zit. Ik heb echt geen zin meer om me geforceerd achter mijn bureau te zetten. om gefrustreerd er weer achteruit te komen met een tekening die niet zo is zoals ik hem zou willen. Even babbelen met die leraar nog steeds verbaasd geschokt enzovoort. Dan doorverwezen naar een andere. Die wat uiteindelijk mijn punten heeft gegeven. Hij weet niet waarover hij spreekt. hij kent me totaal niet. Ik was ondertussen echt kwaad. Ik beweerde dat het hier afgestraft werd als je nieuwe dingen uitprobeerde, als je zocht naar dingen die je kon en wou leren. Want dat is wat ik gedaan heb. Tuurlijk kon ik ook een boekje maken met tekeningen die ik van foto's over teken. dat had ik zeker gekund en ik zou geslaagd zijn geweest. Dat is enorm simpel. Maar er zit geen uitdaging aan, je leert er niets uit en je zult er later ook niets mee zijn. Maar diegene die dat heeft gedaan is wel geslaagd, met een 16. Dus naar mijn weten komt het erop neer dat je pas mag leren als je je diploma vast hebt.

Die leraar kon niets zeggen dat me een hint gaf. hij vroeg op een moment zelfs waarom ik in de tijd was overgestapt van grafische naar illustratie. ze zullen wel het volgende gedacht hebben: "Ga terug! je kan hier niets doen want je kan er niets van. Grafische zal je misschien beter gaan." Hij sprak over de deliberatie en dat die vreselijk lang had geduurd, vooral bij mij. dat er dus degelijk discussie was geweest. maar wat heb ik daaraan als het negatief is uitgedraaid voor mij. Hij vertelde nog over mijn tekenen zelf. Dat ik het niet kon verbergen dat ik totaal geen figuratie kan. dat ik problemen heb met handen en voeten, enzovoort. Daar moet ik dan 2 jaar over doen om dat te weten te komen. Ik kreeg het steeds moeilijker om niet triestig te zijn. Mijn kwaadheid ging plaats maken voor tranen. Tijd om ervandoor te gaan dus. Het kon me ook echt niets meer schelen wat die leraar te zeggen had en vroeg naar mijn rapport. Hij had het niet, moest ik nog naar een andere gaan om dat te krijgen. Ik had het in handen, wou nu alleen maar van de wereld verdwijnen. Vooral toen die 1ste leraar (diegene die wat inzit met zijn leerlingen) nog aanstalten maakte om met mij te babbelen. Ik kon even niets zeggen en kon alleen mijn hoofdschudden en naar buiten lopen. De eerste tranen rolde al over mijn gezicht nog voor dat ik buiten was. Plots voelde ik me belachelijk dat ik me een uur daarvoor nog zo geweldig kon voelen door de kleren die ik aanhad gedaan. Een knalroos nieuw kleedje. Nu wou ik gewoon op de achtergrond verdwijnen. 

Ik zat er een tijdje alleen. Ik weende niet omdat ik niet geslaagd was. Ik weende omdat ik me zo een mislukkeling voelde, om het feit dat ik nu weer een jaar langer moest studeren. Dat al mijn plannen weer veranderen. dat ik weer totaal geen greep had op mijn leven. Dat ik nergens stond en totaal niet weet wat ik wil. Wat ben ik, wie ben ik, wat wil ik? Dit blijkbaar niet. Maar nog eens 4 jaar aan een andere opleiding spenderen, dat nu ook weer niet.

Is onderwijs nog steeds een optie, JA! wat moet ik anders doen? 

Ik voelde me nul komma nul waard. Het kon me allemaal gestolen worden. 

Portretten

3 seconden, misschien 5. Meer heb je niet om de mensen op papier te krijgen die je voorbij wandelen. Gisteren heb ik me gewoon ergens neergezet en met een snelle beweging portretten getekend. Het was wel leuk om te doen. Het was denk ik de eerste keer dat ik mensen zo bekeken heb. Het viel me op dat een houding van een persoon zoveel zegt over zijn stemming of karakter. Het ritme waarin ze lopen, de blik op hun gezicht. Dit was zeker iets om vaker te doen.

En natuurlijk zijn er wat overdrijvingen in deze tekeningen, maar dat maakt het juist het leukste.

Chickenrun leiding

We zijn als leiding klaar om een geweldig kamp te hebben in het thema can Chickenrun. Speciaal voor de gelegenheid maakt eik volgende illustratie en lieten we het via redbubble op shirts zetten. 

Octopus

Ik heb een bijdragen geleverd aan het alfabet met cijfers op Redbubble. Er was een groep die namelijk een alfabet ging maken. Door mijn voorstel hebben ze er ook cijfers bijgegooid en kon ik nog meedoen. Ik kreeg de acht toegewezen, en artiesten over heel de wereld deden de rest. Het is echt een interessant alfabet aan het worden. Natuurlijk wou ik niet onderdoen. Het idee zat al even in mijn hoofd van wat ik wou maken. Wat past er beter bij een acht dan een octopus. En na een lange tijd ging ik nog eens gewoon tekenen en schilderen. Geen papiertjes die geknipt en geplakt moeten worden, geen balpen. Weer even back to the basics en doen wat ik wil. niet denkend aan wat de leraar goed zal vinden, wat ik moet doen om niet cliche te zijn. Cliche is soms gewoon goed. Dus na even na te denken over contrasterende kleurtjes en een therapeutisch tijdje schilderen was mijn octopus klaar.

Warboel

Ik ben helemaal in de war.

Maar ik weet het tenminste.

het komt door een samenloop van dingen. (natuurlijk) 

en ik zou niet weten hoe ik het hier moet uitleggen, want in de war zijn is een chaos.

het gaat over jury's, afgekraakt worden, complimenten krijgen, niet aanvaarden van en mezelf tegenkomen. In de war zijn, met mijn doen en laten. 

Je tekeningen zijn gewoon slecht.

is dat voor expres zo kinderachtig gemaakt?

Je tekeningen zijn nog niet van jou.

Je moet eerst weten wat je wil om goede tekeningen te maken, jezelf kennen.

je staat er nog te ver vanaf

Je hebt wel degelijk mooie kwaliteiten

je hebt niet de ideale maten, maar je bent lief, mooi karakter en een mooi kopje

Je moet gewoon iemand vinden die je verdient.

Een kluwen van gevoelens in je hoofd

het is een vorm van masochisme

het is gevaarlijk als twee mensen niet weten wat ze zelf willen

jij moet voor jezelf kiezen.

bang om anders geen aandacht te krijgen.

je bent 23 en je hebt kwaliteiten te over als je 't mij vraagt, ik voel zoiets. verwaarloos jezelf niet en ga voor jezelf :) wat ook inhoud: maak verstandige keuzes waarbij je jezelf beschermt zonder daarvoor in te boeten op genieten.

je zou meer van jezelf moeten houden want je bent iemand om van te houden.

Houden van jezelf... hoe doe je dat? Ik hoor alles wat ze tegen me zeggen, en ik weet het. het is me vaak genoeg gezegd. Maar het doet me niets. helemaal niets. ik word er noch kwaad van noch blij of eender wat. Ik kan het gewoon niet echt aanvaarden.

Ik ben ik maar. Goed, maar nooit goed genoeg? ik weet niet wat ik wil en denk teveel.

Toon Hermans

Vandaag ben ik met mijn zusie en mijn mama naar Sittard geweest voor een tentoonstelling over Toon Hermans. Zusie moest nog 1 tentoonstelling zien voor school tegen maandag, ze wou eerst het makkelijke doen en naar Z33 gaan in Hasselt. Dat zag ik niet zitten en stelde de Typisch Toon tentoonstelling voor. Zelfs mama wou wel mee, dat was goed, anders zouden we moeten fietsen. Gisteren zou dat leuk zijn geweest, maar vandaag regende het.

Het is dit jaar 10 jaar geleden dat Toon Hermans overleden is. Het stadje Sittard waar hij is opgegroeid doet er alles aan om dit te gedenken en daarom die tentoonstelling. Hier is meer info als je die zou willen.

Ik vond het echt leuk. Het was een tentoonstelling die je een lach en glimlach bezorgde. Het gaf mij vooral een push om die laatste week van schoolwerk door te komen. Want wat vele niet weten is dat Toon Hermans naast een cabaretier, clown, dichter en muzikant ook een beeldend kunstenaar is. 

Je kan dus geloven dat ik me in vele opzichten kan inleven in hem. Hij deed alles dat me aanspreekt. Zingen, op een podium staan, mensen doen lachen, tekenen, de kleinste dingen zien en ervan genieten. Ik bewonder hem en het leven dat hij had.

Ik heb echt genoten van de tentoonstelling. Elk woord dat er was heb ik gelezen. Zijn woordspelingen zijn simpele wijze van dingen laten zien. Elk beeld heb ik bekeken. Mezelf verdiepen in kleuren techniek emotie. Toen ik er buiten ging had ik echt weer inspiratie, zin om te tekenen. Geloof in mezelf. Toen ik aan zusie vroeg wat ze er van vond deed ze onverschillig. Het had haar helemaal niets gedaan. Ik snapte niet hoe ze zo onverschillig kon zijn. Wat kan haar toch doen leven? We zijn twee verschillende personen.

Hier nog een paar laatste foto's die ik met je wil delen.

Ze zijn trouwens stiekem door Zusie gemaakt. je mocht normaal geen foto's maken.

Vooral de illustraties spreken me aan. Ze zijn zo simpel en toch sterk. zonder complexen, meer moet het niet zijn.

we keken 's avonds televisie

hebben ons kapot verveeld

de hangplant die er boven op staat

bedekt nu godzijdank het beeld

en nog wat schilderijen. het laatste is een portret van zijn vader. Hij had precies dezelfde ogen.

Jury Madfaculty 2010

-ben je met blindtekenen begonnen omdat je vond dat je tekenkundig niet sterk was, want dat is toch wel zo.

nee, ik ben tekenkundig wel sterk. Als ik naar mijn waarneming kijk is er niets mis met mijn tekenvaardigheid. ik ben gewoon mijn weeg nog aan het zoeken in het illustratieve. ik merk dat het simpele probleemloze tekenen dat ik bij waarneming heb nog niet kan omzetten naar mijn illustraties.

-Ik vind de tekeningen gewoon slecht.

Auw, dat was een steek en die deed vreselijk veel pijn, no comment

-de leeftijdsgroep is te groot. 

ik doel op voorlezen en zelf lezen. het verhaal kan de leeftijdsgroepen aan.

-je schetsen zijn beter

daar ben ik het mee eens

-Heb je voor expres zo kinderachtig gewerkt, want een 12-jarige kan dat ook.

Ja, dat is voor expres

en het is ingewikkelder dan dat het eruit ziet

een 12 jarige krijgt dit nooit op papier

-Ik denk dat we het hierbij kunnen afronden

Godzijdank, ik ga nu in een hoekje zitten en janken

De reeks tekeningen

Gisteren heb ik de reeks van tekeningen voor gelegd aan de leraar. Hij was er wel tevreden mee. Alleen zou ik de figuren wat kleur moeten geven zodat ze terug naar voor komen in de tekening. Alles goed dus. Maar opeens stelde hij me de vraag wat ik volgend jaar ging doen. Altijd leuk als de leraar ervan uitgaat dat ik volgend jaar een master ben. Ik liet hem weten dat ik het wel zag zitten om het voorlezen en lezen wel wou onderzoeken. Misschien is dit meer een grafische oplossing, hoe je de typografie enzo aanpakt. Er volgde een heel gesprek over het leren lezen en voorlezen. En op die manier kwamen we op mijn tekeningen. Hij stelde voor om volgend jaar met meer detail te gaan werken. Dit jaar had ik mij vooral gefocust op de figuratie en daarop gewerkt.

"Ik heb meer het idee dat ik hier niet op mijn plaats ben."

Het gesprek had plots een zeer serieuze wending gekregen. 

En wat hij me daarna vertelde gaf me toch wel weer een vertrouwen en boost.

Het kwam er uiteindelijk op neer dat ik gewoon nog te ver van mijn tekeningen af stond. Dat ik misschien de schrik had om dichter te gaan. Want je kan alleen maar je eigen echte tekeningen maken, zo tekeningen die iets van jezelf in zich hebben, als je jezelf kent. 

Misschien was ik gewoon bang om mezelf te kennen. 

Ik had er nog nooit zo over nagedacht, maar het klopte als een bus. Ik lig meer met mezelf in de knoop dan dat ik eigenlijk zou willen. Ik ben compleet verloren als ik denk over toekomst of zelfs heden. 

Wat wil ik?

Wat wil ik echt?

Wie wil ik zijn?

Mijn taak voor in de vakantie.

Bedenken wat ik in mijn master jaar wil doen. Een verhaal dat mij aanstaat vinden. Niet zelf schrijven. En zoeken wat mij in de kunst aanstaat. welke illustrators zijn een voorbeeld?

Schilderen

Ik was vandaag naar het park gegaan.

Ik moest er even uit. Het is heerlijk daar :D

Af en toe kwam de zon piepen en was er een weerspiegeling op het water.

Ik had de muziek in mijn oren en genoot gewoon.

Toen ik terug op kot was kon ik nog niet terug beginnen aan mijn paper.

En ik heb voor het eerst in lange tijd weer een schilderij gemaakt.

Gewoon schilderen, de verf voelen, zoeken naar wat mooi is, uitproberen maar vooral voelen.

En vooral helemaal je eigen zin doen en niet denken aan wat je moet doen zoals het bij illustratie de laatste tijd is.

Het is redelijk roos geworden.

Maar ik was nog niet uitgeraasd. Want daarom schilder ik, om mezelf helemaal te kunnen laten gaan. Ik moest meer. En daarmee maakte ik een tweede schilderij. Het blauwe

Het was heerlijk om weer te schilderen. Geen idee waarom ik er ooit mee gestopt was.

School paniek

De paniek die ik van het begin van het schooljaar had voorspelt begint nu toe te slaan!

En net als elk jaar denk ik... waarom ben ik hier niet eerder en harder aan beginnen werken toen het nog kon?

Maar het erge is, ik zou paniek moeten voelen, en nog is het meer, ... bwa... het gaat gaan zoals het is. 

Ik wil de hoogste toppen blijkbaar niet bereiken. Ik heb die ambitie verloren onderweg, nu wil ik gewoon slagen, een diploma vast hebben en in de leegte van de toekomst stappen.

En dat brengt mij op momenten wel in paniek want wat zou ik daar moeten gaan doen?

Tekeningen

Dit zijn de 6 tekeningen die ik heb om de jury te overtuigen....

...Ik weet het toch niet :(

Eens kijken hoe ik dat kan inwerken in een layout met tekst, maar dat is voor morgen.

tekening 1 van het piratenboek

Dit is de eerste echte tekening voor in het piratenboek.

Ik weet nog niet precies wat ik erover moet denken, het is niet slecht maar het lijkt me ook niet goed. Ik heb hem donderdag voormiddag gemaakt en in de namiddag was ik speciaal naar school gegaan om hem te laten zien aan de leraar. Die nieuwe. Alleen was hij er niet. Dus nu weet ik nog niet wat zijn gedacht is. Wat wel heel vervelend is want volgende week zit ik in Berlijn en dan is het twee weken vakantie. Die week erna hebben we terug les, maar dan moeten we powerpoint presentaties doen ter voorbereiding van de jury.

Ik zou gewoon even commentaar willen krijgen op deze tekening en weten als ik de juiste kant opga en niet dat ze plots op het einde van het jaar met een verrassing afkomen zoals vorige keer. Maar ik denk niet dat het deze keer zo gaat gaan.

Misschien dat ik hem gewoon even mail. Dat moet ik zowiezo nog even doen voor mijn paper want daar is het mentor van.

On the mountiantop of Annapurna

Een tekening met 50 dingen (en misschien meer) die beginnen met een A (in het Engels)

Hier staan ze even op een rijtje.

On the mountaintop of Annapurna

In the air an aviator in an airplane

an Ape with an arse in an appletree.

an applelaptop almost ready.

a heart with an Ampersand of A and A

An Avatar lurking behind the tree searching for an acorn?

Alice falling down the rabithole

an alpinist with an angel on his shoulder admiring an academy award with an apron and coca cola advertisment.

an ankh waiting for nothing.

an astroide falling down but maybe the arm with the ancor tatoe is going to stop it?

An ant searching for an azalea chased by an anteater watching out for the acid.

An alligator watched just behind the corner

an angry amarican with an AKA47

an acountant counting on a abakus.

an acrobat with an ace.

The alphabet lying around.

an artist with some of his art and absynt.

The Antichirst kicked over the ashes and planted an AC/DC flag

an axe chopped in the mountain

An green alien 

There is standing an austalian aboriginal watching an ambulance.

an aerobics android playing with an asian astrounaut who has an apricot.

Met de bal spelen

Ik heb wat geprobeerd met kleurtjes op de originele tekening aan te brengen.

eerst vond ik het wat te fel, nu vind ik het eigenlijk wel iets hebben.

oh en weet je!!

ik was juist in de kringloopwinkel.

zag er het mooiste behangpapier liggen om collages mee te maken. het was blauw en groen met bloemetjes. Maar het was niet om te verkopen :( ze gingen het toch wel gebruiken om 1 weekje ergens op te plakken :'( 

zo een verspilling van schitterend papier

Helemaal in de war

Ik ben weer helemaal in de war.

Ik heb juist (weer) een bespreking gehad van illustratie. Dus het vak met dat piratenverhaal. 

Ik heb een voldoende... vorige keer waren ze enthousiast, vandaag was het maar matig.

Er was weer een evaluatie omdat de nieuwe leraar aan het inwerken is. Hij moet zijn leerlingen wat leren kennen.

Figuratie is niet goed of moet ik verder uitwerken. Dus bewegingen en expressies. Ogen moet ik op meerdere manieren dan dat voorstellen. 

Dat terwijl ze ervoor altijd zeiden, zorg dat je een figuratie hebt die past. Ik heb uiteindelijk één gevonden en nu zeggen ze dat ik die toch maar moet veranderen in wat eerder niet goed was.

Mijn omgevingen en voorwerpen zijn clichematig. piratenkleding mag er tegenwoordig niet meer uitzien als piratenkleren. 

Mijn 1ste knuffel schets is een zeer goede schets. ik heb gevraagd waarom en kreeg een vaag antwoord. iets over kleur, achtergrond en opstelling. Dezelfde schets die ze rond de tijd dat ik ze moest inleveren hebben afgekraakt.

deze tekening dus

Ik moet een dummy opstellen en daar op verder werken. 

Kijken hoe ik tekst en beeld kan gebruiken met elkaar. Ik moet neutraal en sober blijven werken. Mijn beste tekening is de niet bewerkte tekening van de zoon.

Deze

De tekening die er bijhoort, misschien iets anders uitgewerkt in de vorm van experiment is dan weer teveel. Als er bijvoorbeeld niets in de schatkist lag was het beter geweest. 

Het waren al teveel details. Commentaar van de nieuwe leraar is dan weer dat ik af en toe inderdaad een voorwerp mag uitwerken (ook weer niet teveel) maar dus met kleur zodat die zou opvallen.

Nu ben ik echt helemaal in de war.

Ze spraken zelfs op een moment over Gausdesaboos. dat ik maar eens moest zien hoe deze dingen kan stileren.

Ik kon het compleet niet linken aan mijn tekeningen of werkwijze.

Dit is hoe hij werkt

Hoe meer ik probeer mijn weg te vinden in dit wereldje, hoe meer ik besef dat ik hier niet thuis hoor.

Het boekenwinkeltje

Een opdracht voor knuffel. Pfff dacht ik, ik heb het verhaal al even liggen maar had het nog niet eens gelezen. Morgen moeten de schetsen binnen zijn. Toch maar eens aan beginnen dan.

Gelukkig had ik meteen een beeld van wat ik wou tekenen. En van het één kwam het ander. De schets werd meteen een uitgewerkte tekening. En hier is het resultaat. Ik ben er echt tevreden mee. het is zo een leuke prentje. Natuurlijk is er altijd plaats voor verbetering.

Commentaar van Knuffel (het tijdschrift waar het voor was)

Je hebt voor een andere scène gekozen dan de meeste

Deze scène komt heel erg in het begin van het verhaal voor, meestal neemt men een scène uit het midden of aan het einde van een verhaal

De winkel en de boeken zijn een beetje flets van kleur

Worden de fiets en de jongen nog ingekleurd?

Indien niet, denk ik niet dat dit kinderen van het 2^de leerjaar erg zal aanspreken

bedoembedoemboemboem
daar gaat ik weer, helemaal naar beneden.

Leraar frustraties

Dit heb ik nog nooit meegemaakt. ik kan mijn leraar echt niet uitstaan! Alles wat hij zegt en doet is verkeerd. Ik kan hem echt niet uitstaan. En het erge is dat het juist de leerkracht is die mijn hoofdatelier geeft. En die ik volgend jaar waarschijnlijk weer heb. Alles wat hij zegt valt bij mij in verkeerde aarde. Het is één en al frustratie. En ik kan er niet precies iets op plakken waarom.

Misschien is het omdat hij geen echte leraar is, hij meer grappig wil zijn dan leraar, geen les kan geven. en zijn prioriteiten helemaal verkeerd liggen.

Ik heb er dit jaar heel veel moeite mee om naar elke les te gaan. Daar zijn heel degelijke redenen voor. 

1-Namelijk dat we met veel te veel mensen in 1 klein lokaal zitten. Het daar muf en warm wordt zodat er geen zuurstof meer naar je hoofd gaat om na te denken. 

2-Of misschien ook omdat ik een jaar ben aan het dubbelen en nu in zo een irritante klas zit. Nu, ik heb geen moeite gedaan om die klas ooit leuk te vinden. Het interesseert me echt niets. En nu erger ik me er alleen maar aan. De muziek die ze gewoon opzetten terwijl de radio al aan staat. Hun kinderachtig gedoe, die idioote grappen. 

3-Daarbij, die leraar is er ook, en het heeft geen nut om les van hem te krijgen.

4-En de laatste reden is dat ik mij beter kan concentreren op mijn werk op kot, mijn eigen omgeving mijn eigen muziek mijn eigen tijden. En vooral al mijn materiaal om mee te werken. Oh en ik kan er in mijn pyjama zitten.

En omdat ik al wat minder naar de les ga stoot hem dat voor de borst. Maar alweer! het is niet dat ik niet in de les 8uur met mijn vingers zit te draaien dat ik niets doe. Ik heb een grote stap voorwaarts gegaan op het vlak van tekenen. Maar dat heb ik bij een ander vak gedaan en dan is het voor hem niet meer belangrijk. Dan is het plots, jaaaa, maar dat is voor extensie.

Wat wil hij toch? Tekenen kan je niet opsplitsen in vakjes!

En toen kwam de opdracht van Averbode. eentje die wéér op een heel moeilijk moment voor alle studenten viel (net zoals vorig jaar) terwijl wij vorig jaar duidelijk hadden gezegd dat het moest verplaatst worden. We hadden maar weinig tijd om onze schetsen te maken. Maar ik had het wel gedaan. 

de schetsen die ik had doorgestuurd naar Averbode

Maar nu was daar blijkbaar vrijdag een bespreking van in school met die mensen van Averbode. Maar ik wist van niets en ben het pas dinsdag te weten gekomen. Een paar dagen later dus. Met als gevolg dat ik niet aanwezig was op de bespreking. En dat vond ik echt klote! Ik was er echt kwaad om en begreep niet waarom ik van niets wist. Was er nu niemand echt niemand die dacht, hey laten we haar ook iets weten. Ok, ik was er die donderdag ervoor niet in de les. Maar dat was omdat ik in de voormiddag een oefenles moest geven en al mijn concentratie daarop was gegaan en ik ook helemaal op was in de namiddag en niet meer naar de praktijkles ging omdat ik dan toch met mijn vingers zou draaien en heel zenuwachtig op mijn stoel zou zitten. 

Het maakt niet uit! Ik wist dus van niets. Toen heb ik deze mail naar die leraar gestuurd.

Blijkbaar is het vrijdag bespreking geweest van de Averbode opdracht. 

Ik heb het vandaag via via gehoord. Dus dat nieuws is veel te laat aangekomen. Dit vind ik zeer spijtig want deze bespreking had ik echt wel willen horen en meemaken. 

Blijkbaar moet de opdracht ook morgen af zijn. Maar ik weet niet wat ik zou moeten veranderen aan de tekeningen want de commentaren heb ik nog niet verkregen. Daarbij is er morgen presentatie van de masterstudio en gaat al mijn werk tot dan daar inkruipen.

Kan er in de toekomst toe een duidelijke kalender opgezet worden van besprekingen? Ik weet dat ik niet veel aanwezig ben in de les. Maar dit is alleen maar omdat het mij veel beter af gaat om op kot of thuis te werken dan in een overvolle klas. Maar zoals eerder gezegd wil mijn afwezigheid niet zeggen dat ik niets doe.

ik heb hem nog aan 3 andere laten lezen voor dat ik hem verstuurde om te zien als het niet te kwaad overkwam of als het niet te brutaal was. En dit is het antwoord dat ik kreeg.

je vergeet blijkbaar dat je eigenlijk MOET aanwezig zijn tijdens de atelieruren. Als jij besluit om meer thuis te werken, dan is het jouw verantwoordelijkheid als je niet van alles op de hoogte bent.

Je was toch op de hoogte van de opdracht van Averbode? Dan lijkt het mij een kleine moeite om zelf even na te vragen wanneer de evaluatie volgt.

Overigens moet de opdracht pas volgende week dinsdag af. De opdrachten moeten ten laatste op 19 jan. gepost worden in mijn map op de server nr. 676).

Vorige donderdag hebben we voor alle studenten 3 Bach. in het atelier een evaluatie van de hoofdopdrachten gedaan. De evaluatie van jouw werk en van Rob Harderman (ook afwezig vorige donderdag) kan aanstaande donderdag gebeuren. Breng dus zeker alles mee, zowel voorstudies als reeds uitgewerkte prenten en de opdracht voor Knuffel.

Hier had ik niets aan. musketier (die bij mij in de les zit) die zei dat de leraar mijn notities had gekregen van de mensen van averbode en dat hij die zou gaan mailen. Ik heb die nooit gezien. Toen ik woensdag in de les zat (woensdag geeft hij aan de masters les, mijn oude klasgenoten en mijn plan is om gewoon dinsdag les te volgen) zei hij dat hij die niet had. Ik had dus niets in handen van commentaar. Ik wist niet wat ik moest doen om die tekeningen zo goed mogelijk te maken voor Averbode. Daar ging ik het niet bij laten. Ik heb meteen naar Averbode gemaild om te vragen als ze mij die commentaar konden geven. Dit was het antwoord.

Jammer dat je er afgelopen vrijdag niet bij was.
Jouw leraar heeft kopies genomen van de opmerkingen die wij hadden rond jouw tekeningen.

Het idee van de achtergrond-collage van het schrift vonden we zeker leuk.
Je hebt ook goed rekening gehouden met de bladschikking van het verhaal en met de plaatsing van de teksten.
Ook de taferelen, de sfeer en de compositie vinden we goed. Het geheel sluit ook goed aan bij de inhoud van de tekst.
We missen wel een beetje vormvastheid, vooral bij de armen en benen van de personnages. 
Maar gezien dit een schets was, kan je bij de uitwerking hier extra op letten, dit nog eens grondig bestuderen en nadien in definief uitwerken.

Wij zouden ook willen vragen om geen tekst in de fond te plaatsen, teksten zoals de titel 'Sommen met 1000 tallen',
omdat we onze tijdschriften ook in het frans uitgeven en er bijgevolg geen tekst in kleur mag staan. (We vinden het wel een leuk idee omdat het echt refereert naar de schoolschriften, maar in dit geval kan het dus niet.)
De sommen zelf (de cijfertjes) mogen wel blijven staan, aangezien die in elke taal hetzelfde zijn.
Maar altijd goed opletten dat er ook geen teksten, of cijfers in de fond staan op de plaats waar de teksten van het verhaal komen. 
Dit om een goede leesbaarheid van de gezette teksten te garanderen.

Veel succes met de uitwerking van je illustraties!

Leuke tweede zin vind je niet? 

Ik kan hem echt niet meer hebben die man.

Maar dan kom ik nu eindelijk bij het moment dat ik echt wou neerschrijven. De evaluatie die ik een uurtje geleden heb gehad.

Hij en nog een leraar begonnen met de evaluatie in het begin van mijn schetsboek. Wat ik heel logisch vind en dat mochten ze ook doen want dan zouden ze het grote verschil met vroeger en nu zeker zien. Maar op de tweede pagina stopte hij al en zei ooh die tekening heb ik nog nooit gezien. zo heb ik je nog nooit zien tekenen. dat is wel goed. Ik kon hem wat! Zit ik heel vorig jaar en begin dit jaar zo te tekenen en het was nooit goed. Hebben ze mij gebuisd! en was het goed! 

Het ging zo een tijdje verder en het enige dat ik zei was, ja,... maar je moet doorbladeren. Ik wou dat ze niet zo schijnheilig deden en gewoon zeggen waar het op staat. Wat ik NU bezig ben. Enfin, we waren uiteindelijk bij de tekenstijl van nu. en daar begon het weer. de leraren gingen elkaar tegenspreken. De ene zegt ja gekleurd op de computer, daar moet je meer mee zoeken, de andere zegt, nee op de computer zou ik niet doen dan is dat transparante collage weg en dat is juist leuk. Ik vertelde over wat ik in die andere les deed, de commentaar van die leraar was, ja, maar we gaan het hier niet door elkaar gooien. Met de bedoeling geen aandacht aan die tekeningen te besteden terwijl ik juist daar die evolutie heb gemaakt. Het waren sleuteltekeningen en hij vond ze niet belangrijk. Ik was er meteen opgesprongen en gezegd. "Ja, maar daar is het uiteindelijk mee begonnen, deze tekeningen zijn belangrijk. De rest komt later." Tekenen kan je echt niet in vakjes steken het is een soort van levenswijze. Hij stuurde me steeds de andere kant op dan de goede leraar de laatste tijd gedaan heeft. ik kreeg er iets van. 

Heb je je bladspiegel al? en ik dacht; wat? waar denkt gij nu aan? Kijk wat voor je ligt, tientalle tekeningen in een hele nieuwe mij en jij denkt aan bladspiegelingen? Stap voor stap man, daar ben ik nog lang niet! Ik wil deze stijl in de handen krijgen, ik wil weten hoe ik omgevingen teken, ik wil composities zoeken ik wil experimenteren. niet mooi in een kadertje tekenen.

Hij wou het allemaal terug in een hokje steken terwijl ik de laatste tijd zo vrij ben geweest en dat heeft zijn resultaat opgeleverd. Hij wou er een grote rem opzetten. 

De leraar die erbij zat begreep het allemaal en probeerde iedere keer weer het gesprek op het juiste spoor te krijgen. Maar daar kwam die andere weer met zijn snatter. Ik negeerde hem uiteindelijk gewoon en luisterde als die andere iets zei en ging daar verder op in.

1-Je ziet dat je er weer fun in hebt. 

2-Ja dat is zeker en het is een hele opluchting. 

3-Ja maar!!! Nu moet je je bladspiegeling gaan beslissen en een dummy maken.

FRUSTRATIE!!!

En weet je waar hij mee afsloot!! Ik ben aangenaam verrast. Ik kookte ondertussen van de frustratie. De kauwgom in mijn mond was bijna meel. 

en weet je wat hij TOEN zei!!! Ja, toen ik je mail kreeg was ik wel kwaad, hij draaide zich naar de andere leraar en zei, was ze daar bezig over een jaarplanning opstellen.

En ik flapte eruit. JA IK WAS OOK KWAAD.

Ja maar je vergeet dat je Moet aanwezig zijn, nu ik wil er soepel in zijn, blablabla!

Wat wil hij ook als hij op het begin van het jaar begint met beloftes over organisatie. Dat het beter ging zijn als vorig jaar. Wat een gezeik!

Toen ik op mijn plaats terug zat was ik zo kwaad dat ik niets op papier kreeg. Die kauwgom is nog nooit zo plat geweest. Het liefst zou ik al mijn spullen pakken en gewoon gaan. Weekend, twee weken vakantie! Maar dan zou ik weer afwezig zijn. En ik heb nog even de scanner van school nodig. Averbode moet dinsdag binnen zijn en ik wil ze een poepje laten ruiken want ik ben er goed mee bezig.